Georgi Kinkladze, de balletdanser die veel te kort danste

Kevin De Bruyne, Sergio Agüero, Leroy Sané, David Silva… En zo kun je nog wel even doorgaan, het huidige Manchester City is een voetbalmachine én een sterrenensemble. Maar er was een tijd, niet eens zo lang geleden, dat de spelers luisterden naar namen als Andy Dibble, Nicky Summerbee en Gerard Wiekens. En tegen degradatie knokten of voor promotie. Gelukkig hadden ze midden jaren negentig drie seizoenen lang wel één genie in hun midden.

Die versnelling vanuit stilstand, die actie kort langs de tegenstander heen, die vervolgens zomaar kan ontaarden in een dribbel langs nog twee, drie, vier, soms vijf man. Moeiteloos. Achteloos. Alsof hij zijn hond uitlaat in het park. Of alsof hij door zijn hond wordt uitgelaten en hij even los van de halsband mag. Een en al vreugde. Hij en de bal. En dan het listige balletje over de keeper of door diens benen. Of een steekbal die een ploeggenoot alleen nog hoeft binnen te pissen. Maar dat dan niet doet… Eigenlijk is Georgi Kinkladze het bewijs dat Lionel Messi met tien houthakkers om zich heen nooit zo succesvol zou zijn geweest als nu bij Barcelona.

Het is echt niet overdreven om de kleine Georgiër van de seizoenen 1995-98 te vergelijken met de kleine Argentijn. Kijk YouTube er maar op na. Bij ten minste drie van de vijf mooiste City-doelpunten aller tijden speelde Kinkladze de hoofdrol. Desondanks degradeerde hij in dat eerste seizoen met de club en speelde hij de twee daaropvolgende tevergeefs voor een terugkeer naar het hoogste niveau. In 1998 daalden The Citizens zelfs af naar het derde niveau! Toen VI hem in die tijd gedurende een training bezig zag en opmerkte dat hij zijn collega’s passeerde alsof het lantaarnpalen waren, begon Kinkladze te grijnzen. ‘Dat vind ik een goede vergelijking. Ze begrijpen mij hier vaak niet, dát is het grote probleem. Ik mis goede spelers om me heen, ik denk drie stappen verder dan de meesten.’

Hij voelde zich steeds meer een gekooide tijger op Maine Road. En gaf in datzelfde interview met VI toe dat er interesse was van het Ajax van Morten Olsen. ‘Die club past mij als een Armani-kostuum. Een schitterende ploeg, hoogstaand voetbal, topkwaliteit. Ik zou bij Ajax goed tot mijn recht komen. Echt, ik zou er wel kruipend naartoe willen.’

Zoals de fans van City in het stadion automatisch overeind kwamen elke keer als de geniale Georgiër aan de bal kwam, zo klopten veel harten in Amsterdam en omstreken vol verwachting toen bekend werd dat Kinkladze in de zomer van 1998 daadwerkelijk hun richting op kwam. Na een half jaar plofte iedereen echter weer op zijn stoeltje neer, teleurgesteld. Kinkladze, die was binnengehaald als opvolger van Jari Litmanen, kwam echter niet op 10 terecht toen de Fin alsnog voor een seizoen bleef en beantwoordde op de linkervleugel nimmer aan de torenhoge verwachtingen. ‘Ik had in De Arena Maradona kunnen zijn’, vertelde Kinkladze in The Sunday Mirror, ‘maar de trainer (Jan Wouters verving halverwege het seizoen Olsen, red.) zette me op de bank. Dat maakte mijn leven tot een hel.’

Derby County verloste hem daaruit, maar de jongen die volgens zijn moeder ook een gouden toekomst had gehad als balletdanser, leek steeds langzamer te worden, zijn bewegingen oogden steeds roestiger, zijn ogen stonden steeds doffer. Door allerlei fysieke tegenslag, maar zeker ook door zijn gedrag buiten de lijnen dat vaak weinig met profvoetbal te maken had en al helemaal niet vergelijkbaar was met dat van Messi. Het genie uit Rosário handhaaft zich al meer dan vijftien jaar aan de absolute top, het genie uit Tbilisi lukte dat een veel te korte periode.

• Meer over

• Premier League 2018/2019