In de grillige linksbuiten zat een wereldspits verborgen

Het is de schuld van Robin van Persie dat de Arsenal-fans de afgelopen jaren werden opgezadeld met lieden als Mohamed Elneny, Rob Holding, Francis Coquelin, Calum Chambers, Chu-Young Park en Yaya Sanogo. Jonge talenten die Arsène Wenger wilde kneden tot wereldsterren, maar stuk voor stuk het shirt van de dertienvoudig landskampioen onwaardig bleken. Waarom lukte het met die Van Persie nou wel?, moet de Franse trainerslegende zichzelf wanhopig hebben afgevraagd toen hij zijn geliefde Arsenal de aansluiting langzaam maar zeker zag verliezen bij de (inter)nationale top. En met die Thierry Henry?

Waarschijnlijk is het voor een aanzienlijk deel ook gewoon genetisch dat die twee wél uitgroeiden tot clublegenden. En is niet álles maakbaar in het voetbal. Al heeft zowel Van Persie als Henry veel aan Wenger te danken. Híj was het namelijk die in de twee grillige linksbuitens potentiële wereldspitsen zag. ‘Hij kan als linkermiddenvelder spelen’, zo stelde de Fransman Van Persie al voor bij diens presentatie. ‘Maar óók als creatieve man achter de spitsen én als target man.’ Dat laatste werd het dus voor de geboren en getogen Rotterdammer, die in zijn eerste seizoenen als linkerspits van Feyenoord fenomenale ogenblikken had afgewisseld met hele matige optredens.

Dat deed hij in eerste instantie ook nog bij Arsenal, Van Persie had echt moeite om overeind te blijven in de veel meer eisende wereld van de Premier League. Maar een jaar later had hij iedereen overtuigd. Wenger voorop, terwijl die zich in de zomer van 2005 nog ernstige zorgen had gemaakt toen zijn speler in Nederland voor twee weken in de cel belandde. Hij zou een rol hebben gespeeld in een verkrachtingszaak.

‘Als je twintig jaar bent en aanbeden, en the next day zit je dagenlang achter tralies… Met ladingen aan negatieve publiciteit erbovenop.’ Maar juist op dat moment maakte Van Persie, wiens zaak later vanwege een gebrek aan bewijs zou worden geseponeerd, grote indruk. Wenger: ‘Robin was in shock, maar bleef bij ons altijd superpositief, bleef keihard werken.’ Ja, die Van Persie was ook ijzersterk in het hoofd.

De directe beloning voor de fijnbesnaarde aanvaller kwam in november van dat jaar toen hij werd uitgeroepen tot Premier League-speler van de Maand. Waarna hij zijn weg naar de top, stoïcijns bijna, vervolgde. En het eindrapport van elf seizoenen Premier League mag er zijn. De voormalige linksbuiten scoorde ongeveer één keer per twee wedstrijden. En dan te bedenken dat hij in zijn eerste zes seizoenen steeds maar tussen de vijf en elf goals maakte. In zijn laatste vijf seizoenen werd hij twee keer nationaal topscorer. Daarnaast leverde Van Persie ook nog 53 assists. In 288 Premier League-duels was hij dus bij bijna tweehonderd goals direct betrokken. Om stil van te worden.

• Meer over

• Premier League 2018/2019