Jamie Vardy is een symbool van hoop geworden

Als er geen beelden van waren geweest, had niemand het geloofd. Leicester City kampioen van Engeland, in een tijd dat doorgaans het grote geld alleenheerser is. En Jamie Vardy, de liever lui dan vermoeide fabrieksarbeider met een strafblad die Premier League-speler van het Seizoen én international van Engeland werd.

Het had weinig gescheeld of Jamie Vardy had zijn kilometers in camouflagekleding door de Engelse natuur afgelegd. Bij het aanmeldingskantoor van defensie in Sheffield zit zijn geweten hem in de weg. Gevraagd naar een strafblad kan hij niet liegen. Vroeg of laat zal de veroordeling voor een vechtpartij bij een nachtclub in 2007 aan het licht komen. Vardy wordt bij het invullen van het formulier weer een toekomstplan armer. De droom van een leven als profvoetballer is dan al ver buiten bereik.

Als zestienjarige wordt de ‘te kleine’ spits weggestuurd bij Sheffield Wednesday. Vardy besluit uiteindelijk aan het werk te gaan in een fabriek voor medische hulpmiddelen. Door de zware taken spelen rugproblemen al snel op. Vardy krijgt de bijnaam Sicknote vanwege de vele ziekmeldingen. In één jaar tijd laat hij 36 keer de eerste dag van de week schieten. Geen wonder dat niemand bij Trulife kan vermoeden met een toekomstig Engels international te maken te hebben. Het is niet bepaald de mentale hardheid waarmee de volledige voetbalpiramide beklommen kan worden.

Vardy keert in september 2017 terug bij Trulife. Dit keer met een cameraploeg van Sky Sports in zijn kielzog om te filmen voor de serie The Next Jamie Vardy. Op zoek naar een tweede wonderamateur. Hij is het symbool van hoop geworden voor zij die zijn afgekeurd of nog niet ontdekt. Gedurende zeven jaar speelt de spits volstrekt anoniem in de heuvels rond Sheffield voor Stocksbridge Park Steels. Kijk naar de beelden van toen en het spel van de goalgetter van nu is eenvoudig te herkennen. Een aanvaller die zichzelf in alle ijver voorbij lijkt te lopen door achter de meest onmogelijke ballen aan te sprinten, maar wel een die door al zijn opportunisme een nachtmerrie voor verdedigers is. Met Vardy in de buurt is er geen moment rust. Niet op het achtste niveau bij Stocksbridge Park Steels en Halifax Town, evenmin op het vijfde niveau bij Fleetwood Town en de laatste seizoenen ook niet voor de duurste verdedigers van de wereld in de Premier League.

Leicester City waagt in 2012 de gok door 1,2 miljoen euro op tafel te leggen voor de dan al 25-jarige Vardy. De afmaker heeft in het voorgaande seizoen 31 keer gescoord voor Fleetwood Town. Bij The Foxes dreigt hij al snel een miskoop te worden. Na een aardige start volgen negen duels zonder goal in het Championship. En dan volgt een bovenbeenblessure waar Vardy maar niet van herstelt. De medische staf begrijpt er niets van, tot de spits vertelt over zijn drinkgewoonte. Thuis heeft Vardy altijd een wodkafles van drie liter paraat waarin hij zelf Skittles oplost. Louter rode en paarse, van de groene, oranje en gele houdt hij niet. Laten we zeggen dat Vardy nog niet leeft als een Premier League-kampioen. In zijn debuutseizoen bij Leicester moet hem ook nog uit het hoofd worden gepraat propper op Ibiza te worden.

Eigenlijk komt de laatbloeier na drie jaar pas echt los bij Leicester. Als wordt gesold met alle logica. Bookmakers keren voorafgaand aan het seizoen 2015/16 nog vijfduizend keer de inleg uit bij een landstitel van de degradatiekandidaat. Het meesterwerk in wording van Claudio Ranieri wordt pas laat herkend. De robuustheid van Wes Morgan en Robert Huth, N’Golo Kanté als de onvermoeibare balafpakker, de magie van Riyad Mahrez en niet te vergeten de diepgang van Vardy. Hoe groter de ruimtes, hoe gevaarlijker het loopwonder uit Sheffield is.

De spits van de counterploeg breekt het record van Ruud van Nistelrooy door elf keer op rij te scoren in de competitie. De teller loopt in het kampioensjaar op tot 24 goals. Fictie wordt op maandag 2 mei 2016 werkelijkheid. In huize Vardy ziet de Leicester-selectie concurrent Tottenham Hotspur met 2-2 gelijkspelen bij Chelsea, waardoor de eerste landstitel in de clubhistorie Leicester niet meer kan ontglippen. Van Skittles-wodka naar champagne.

One Season Wonder wordt dan nog gezegd. Tal van basisspelers zakken vroeg of laat door het ijs, in het King Power Stadium of elders. De euforie rond Ranieri verdwijnt razendsnel als Leicester een seizoen later tegen degradatie vecht. Vardy krijgt het verwijt een van de spelers te zijn die de Italiaan heeft laten vallen. Zijn vrouw en kinderen worden in de auto afgesneden, er komen doodsbedreigingen. Maar als die storm is gaan liggen, staat Vardy nog fier overeind. Als een van de weinigen die het niveau wél heeft vastgehouden, net als Kanté en Mahrez.

Sinds zijn debuut op het hoogste niveau hebben alleen Sergio Agüero, Romelu Lukaku en Harry Kane vaker gescoord in de Premier League. Vardy haalt als dertiger zelfs nog de WK-selectie, maar zet na Missie Rusland een punt achter zijn interlandloopbaan. Na 26 keer in het shirt van The Three Lions is het mooi geweest. Vrouw en kinderen verdienen meer tijd.

Stoppen is nog lang geen optie. De Leicester-spits wil zijn voormalige aanvalstrainer Kevin Phillips achterna. Die haalt op zijn veertigste nog Match of the Day. ‘Mijn benen zijn ook minder versleten dan die van spelers die rond hun achttiende al doorbraken’, zegt Vardy in The Guardian. Het is een zeldzaam voordeel van de ongekende omweg.

• Meer over

• Premier League 2018/2019