In dat kleine, wat onooglijke ventje schuilde een tovenaar

Het is absoluut niet zo dat Osvaldo Giroldo Júnior alleen in het uiterste noorden van Engeland excelleerde. De man die in Brazilië de voetbalnaam Juninho (Paulista, want er was er ook nog één uit de staat Pernambuco die aardig tegen een balletje kon trappen) kreeg, reikte bijvoorbeeld tot 49 interlands namens Brazilië en won met São Paulo (in een ploeg met ook een jonge Cafú, een jonge Leonardo en een oude Toninho Cerezo) zowel de Copa Libertadores als de Wereldbeker. Hij speelde bij Atlético Madrid, Celtic en Flamengo. Toch herinnert iedereen hem zich in dat foeilelijke shirt van Middlesbrough.

Vooral zijn eerste van drie episodes in het Riverside Stadium is er dan ook een waarvan je zo een feel good movie zou kunnen maken. Er kwam met zijn 1 meter 68 en amper zestig kilo niet bepaald een indrukwekkende gestalte binnenlopen toen een deel van de fans hem in oktober 1995 welkom heette bij Boro. Maar de verhalen over zijn wonderbaarlijke dribbels en magische schoten en steekballetjes waren hem vooruitgesneld. In dat wat onooglijke ventje met ingevallen wangen en sprietig, dun haar moest een tovenaar schuilen.

Niet veel later liet hij dat meteen zien door in zijn debuutwedstrijd thuis tegen Leeds United de 1-0 van Jan Åge Fjørtoft in te leiden. Wat volgde waren twee seizoenen waarin Juninho regelmatig harten liet smelten als hij weer eens met de lokale jeugd op het straat aan het voetballen was, en waarin hij over modderige velden dartelde als een jong veulen in de wei. Nog steeds spreken de mensen in Middlesbrough met een snik in de stem over de grootse daden van The Little Fella.

Onder zijn bezielende leiding stootte Middlesbrough in het seizoen 1996/97 zelfs door tot de finale om de League Cup én die om de FA Cup. Beide finales, tegen respectievelijk Leicester City (1-1 en 0-1) en Ruud Gullits Chelsea (0-2), gingen echter verloren. Waarna de publiekslieveling tot zijn grote verdriet niet kon verhinderen dat zijn geliefde club, mede dankzij een puntenstraf, aan het einde van het seizoen degradeerde. Huilend stapte hij van het veld, de Braziliaan was intens van Middlesbrough en zijn mensen gaan houden, en wist dat hij de club moest verlaten om zijn grote droom te kunnen blijven najagen. Hij ging naar Atlético Madrid om deelname aan het WK 1998 zeker te stellen.

Het was een droom die ook al niet uitkwam, omdat Celta de Vigo’s Michel Salgado die letterlijk aan gruzelementen trapte. Twee keer keerde Juninho terug bij zijn tweede thuis, en deed hij het zeker niet onverdienstelijk, hij was nog altijd de grote roerganger bij Middlesbrough. Maar dat niveau van 1996/97 haalde hij niet meer, toen hij ondanks de degradatie werd uitverkozen tot Premier League-speler van het Seizoen. Een ongekende prestatie.

• Meer over

• Premier League 2018/2019