De kracht van Henk en Ruben de Jong
Een paar weken geleden had ik een afspraak met Henk de Jong en zijn zoon Ruben voor een interview dat in ons Kerstnummer zou verschijnen. Het onderwerp was allesbehalve luchtig. Ruben (24) werd afgelopen zomer getroffen door corona en sindsdien staat zijn leven op zijn kop. Liep hij kort voor zijn infectie een halve marathon; inmiddels kan hij zonder rolstoel amper de deur meer uit. Zijn werk bij SC Cambuur, als video-analist en assistent-trainer bij de beloften, kan hij al maanden niet meer uitvoeren.
Vader en zoon hadden een poosje getwijfeld of ze dit persoonlijke verhaal met de wereld wilden delen. Het argument dat voor hen uiteindelijk de doorslag had gegeven om het wél te vertellen, is omdat ze hopen dat het mensen de ogen zou openen, waardoor een ander wellicht het lot van Ruben bespaard zou blijven.
Het vertellen van het verhaal riep bij vader en zoon de nodige emoties op. Toch kreeg neerslachtigheid tijdens het gesprek geen moment de overhand. Henk bleek zijn optimistische en energieke levenshouding één op één te hebben doorgegeven aan Ruben. Hij mocht dan wel compleet gevloerd zijn door long-covid: van klagen was nog nooit iemand beter geworden en dat deed hij dus ook niet.
Een paar dagen later voelde Henk zich niet helemaal lekker. Hij ging naar huis en toen de klachten niet minder werden, verwees de dokter hem door naar het ziekenhuis. Onderzoek wees uit dat er een cyste in zijn hoofd zit.
Henk zat niet bij de pakken neer. Hij belde na een paar dagen op om te zeggen dat het interview met hem en Ruben gewoon geplaatst moest worden. De gevolgen van zijn ziekte beschouwde hij aan de telefoon vooral vanuit het perspectief van anderen. Trainen is zijn lust en zijn leven, Cambuur is zijn club. Om zijn jongens los te moeten laten – juist nu het zo goed gaat – viel hem ontzettend zwaar. ‘Het is wel even een tik’, zei hij, voordat hij zichzelf herpakte. ‘Maar ook al gaat het even duren, ik kom er wel weer bovenop.’
Eigenlijk moet hij rust houden, maar toch liet hij sindsdien nog een paar keer van zich horen. Henk kon het gewoon niet laten. Hij moest zijn jongens gewoon even zien in de aanloop naar de derby tegen SC Heerenveen. Een paar dagen kwam hij weer in de ether, om alles en iedereen te bedanken voor de steunbetuigingen die hij ontvangen heeft.
Net als Ruben zit Henk thuis, onzeker over wat de toekomst brengt. Ondanks de grote persoonlijke tegenslagen die hen ten deel zijn gevallen, zijn ze hun energie, optimisme en het oog voor de ander niet verloren. Dat is iets waar iedereen in deze tijd zijn eigen inspiratie uit kan putten.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login