Portugal bewijst: niet verliezen is het nieuwe winnen
Portugal kroonde zich tot Europees kampioen door gastland Frankrijk met 1-0 te verslaan. Namens VI analyseert Süleyman Öztürk het duel.
Finale
10 juli 2016
Saint-Denis, Stade de France
Een finale als blauwdruk voor een toernooi. Vier weken die op een paar momenten na nooit helemaal hebben gesprankeld. En dat is dan nog netjes verwoord. Portugal - Frankrijk was net als meer knock-outduels een oefening in geduld. Controle voor lef. Anticiperen op. Wachten, wachten, wachten.
Portugal heeft bewezen dat winnen niet noodzakelijk is om tóch te winnen. Niet verliezen is het nieuwe winnen, in Portugal al een tijdje overigens. De ploeg van bondscoach Fernando Santos heeft nauwelijks op voorsprong gestaan, in de reguliere tijd alleen van Wales gewonnen, maar de vreugde is er niet minder om.
Het is de laatste weken vaak over tactiek gegaan. Drie verdedigers, vier verdedigers, backs als aanvallers, kantelende middenvelders. Voetbal is schaken met atleten, steeds zichtbaarder. Een schaduwsport.
Een mooie winnaar is Portugal niet voor de liefhebber die de uitslag van secundair belang vindt. Toch kun je Fernando Santos alleen maar gelijk geven. Trainers worden afgerekend op resultaten. Portugal kon het toernooi alleen maar winnen door de gordijnen dicht te doen. De linies stonden dicht op elkaar, regelmatig was de afstand tussen de voorste en de achtste veldspeler minder dan 25 meter. Aantrekkelijk? Nee, verre van. Effectief? Absoluut.
Voetbal is een spel met bal, maar wat je zonder bal doet is minstens zo belangrijk. Verdedigen is een vak, net als benutten van het moment dat de tegenstander de bal verliest. De omschakeling dus. Het zijn twee zaken waar de Portugezen specifiek op trainen. Zij spelen om niet te verliezen. En wie niet verliest, wint meestal.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login