'Onwezenlijk duel Oranje: zonder wortelmannen, op geheime NASA-basis'
Op de ochtend na de start van de Nations League (het Nederlands elftal won thuis met 1-0 van Polen) stellen de Nederlandse sportmedia één duidelijke vraag: moeten we het wel willen, Oranje-interlands zonder publiek?
Vrijwel alle kranten zoomen namelijk vooral in op het feit dat Oranje in de Johan Cruijff Arena voor lege tribunes acteerde. 'Dat de ploeg van het volk het zonder volk moest doen, stemde weinig vrolijk', schrijft NRC. 'Het is alsof deze vrijdagavond een geheim genootschap samenkomt, op een plek die doorgaans juist het decor is van publieke vreugde en verdriet. Het staat zo ver af van de essentie van voetbal, in een stadion dat als een spookhuis voelt, dat de vraag zich opdringt of organisator UEFA dit zo wel moet willen.'
AD Sportwereld noemt het duel met Polen zelfs 'één van de meest onwezenlijke interlands ooit'. De krant schrijft: 'Wedstrijden zonder publiek zagen we vaker de laatste maanden, maar een lege Johan Cruijff Arena, vrijdagavond bewaakt als een soort geheime NASA-basis, doet totaal onwerkelijk aan.' Trouw kiest voor een andere metafoor. 'Het decor voelde alsof twee vriendenteams op vrijdagavond een potje gingen zaalvoetballen in een nagenoeg lege sporthal. Geen publiek, gedempte muziek, geen vuurwerk en geen sfeer.'
De Volkskrant vraagt zich net als NRC af of deze situatie wel wenselijk is. 'Het was even wennen. Interlandvoetbal zonder wortelmannen. Zonder dweilorkest. Zonder spandoeken uit Margraten en Waarland. De voetballers van het Nederlands elftal waren teruggeworpen op het voetbal zelf en dat was vanaf de perstribune, zonder rare geluidsbanden met neplawaai, toch apart om te beleven. Het moet alleen niet eeuwig duren, want voetbal is op deze manier een klinische bedoening die zo niet lang kan overleven. Ergens moet een eind komen aan de coronabeperkingen.'
Trainingspotje
Over het sportieve aspect waren de kranten bepaald niet te spreken. 'Het was moeilijk voetballen voor de ploeg van Dwight Lodeweges, de eerste interland in een maand of negen, de eerste ook na het vertrek van Ronald Koeman naar Barcelona', oordeelde De Volkskrant. 'De Polen verdedigden met twee lijnen en streefden naar succes via de tegenaanval.' Dat zag het AD ook, de krant spreekt van 'een trainingspotje achter gesloten deuren.' En dat kwam de wedstrijd niet ten goede. 'De opdracht van het 'witte' team: massaal verdedigen met tien man achter de bal. De ploeg in het oranje moet op zijn beurt een openingetje zien te vinden, geduldig, opboksend tegen een verzameling fysiek sterke knoesten. Het leidt lange tijd tot een ronduit onooglijk schouwspel.'
Wie wél van vrijwel alle kanten op lovende woorden kan rekenen, is aanvoerder Virgil van Dijk. Vanwege het ontbreken van publiek was hij negentig minuten lang uitstekend te horen. 'Opmerkelijk in die stilte, of eigenlijk is het helemaal niet opvallend; de manier waarop aanvoerder Van Dijk zich profileert binnen het team', constateerde De Telegraaf. 'Hij heeft de uitstraling, persoonlijkheid, het postuur en de status van natuurlijke leider. Hij brengt dit ook nadrukkelijk in praktijk, bleek nu hij tegen Polen eens niet werd overschreeuwd door 55.000 fans op de tribune. En alles zonder krachttermen, schuttingswoorden of gevloek, wat een paar decennia geleden toch schering en inslag was.'
Dat zag ook De Volkskrant, tot slot. 'De cadeautjes op zo’n avond: de bassende stem van Van Dijk, de aanvoerder die zijn stem verheft. "Lijn op afstand", bij het neerzetten van de defensielijn. "Jaja", als hij druk naar voren wilde. "Zo ja", als Van Dijk tevreden was. En de verwensingen naar de scheidsrechter als die te veel toeliet, want qua fysiek was het een pittige wedstrijd.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login