Hoe Phillip Cocu de kampioen in balans bracht
De kracht van landskampioen PSV is het collectief. In elke Eindhovense linie waren er dit seizoen bijzondere ontwikkelingen. In de achterhoede, in de aanval, maar met name op het middenveld, waar trainer Phillip Cocu nadrukkelijk zijn stempel op de ploeg drukte.
Elke PSV-aanval begon de afgelopen jaren bij Andrés Guardado, die de bal ophaalde tussen de centrale verdedigers en het elftal aan het voetballen bracht. Jorrit Hendrix kreeg als opvolger dezelfde taak, maar vond al extreem vroeg dit seizoen zijn Waterloo in die rol. Tijdens de pijnlijke uitschakeling in de derde voorronde van de Europa League kreeg PSV tot twee keer toe de muur van NK Osijek niet kapotgespeeld.
Het was een wake-up call voor Cocu. Sinds die blamage speelde zijn ploeg niet meer met de punt naar achter op het middenveld, maar met twee controleurs: Van Ginkel naast Hendrix, die daardoor zijn belangrijkste kwaliteit (de bal veroveren) kon etaleren en niet meer alleen de lijnen hoefde uit te zetten. Samen bewaakte het duo de balans, zodat Gastón Pereiro zijn creatieve impulsen de loop kon laten op de positie achter de driemansvoorhoede.
De Uruguyaan heeft veruit de meeste technische bagage van PSV en was in de openingsfase van het seizoen dan ook belangrijk omdat hij op het middenveld meer in het spel betrokken werd. Tóch was Cocu niet tevreden. Om te zorgen dat het elftal niet in twee delen uit elkaar viel, moest Pereiro ook uit balbezit zichtbaar worden. Maar dat lukte niet.
Doordat Pereiro weinig toegevoegde waarde had bij balbezit van de tegenstander, kon Van Ginkel het zich niet veroorloven op te stomen richting doel. Daar bleek de aanvoerder uiteindelijk weer gevaarlijk met tot dusver liefst veertien goals (waarvan wel negen strafschoppen) en vier assists. Cocu koos na de winterstop voor twee alternatieven voor Pereiro op de positie die voor de trainer de sleutel was voor een perfecte balans. Pas in de kampioenswedstrijd tegen Ajax keerde Pereiro terug in de ploeg. Een optreden dat hij bekroonde door de openingstreffer te maken.
De dood van Pereiro op tien was Mauro Júniors brood. Verrassend genoeg kreeg de kleine achttienjarige Braziliaan de kans op het middenveld, juist vanwege zijn werklust. Mauro toonde dat hij creativiteit aan felheid kan koppelen en zijn lichaam uitstekend kan gebruiken in de duels.
Uiteindelijk was de laatste stap richting evenwicht de definitieve basisplaats voor Bart Ramselaar, die gedurende het seizoen van alle reservespelers het dichtst tegen een plek bij de eerste elf aanhikte. In potentie heeft de 21-jarige middenvelder bijna alles in huis wat Cocu op die positie wil zien: werklust, loopvermogen, diepgang, techniek. Met name in het uitduel met Feyenoord maakte Ramselaar indruk door hoe hij druk zette en snel handelde in balbezit.
Soms schort het ook bij hem nog aan creativiteit, die bij PSV dan ook niet vaak van het middenveld kwam dit seizoen. Dat verklaart ook het stroperige en slaapverwekkende spel in grote fases van wedstrijden, waarin PSV vaak een standaardsituatie nodig had om het duel open te breken en uit te lopen.
Met het vizier op de toekomst krijgt Cocu zodoende te maken met een volgend vraagstuk: hoe laat ik mijn team meer creëren vanuit een gebalanceerd middenrif? Want tegen de manier waarop PSV dit seizoen de weg naar het doel vindt, via de backs en het bijsluiten na een lange bal op Luuk de Jong, kunnen ploegen zich wapenen. Zeker in Europa, waar de landskampioen een jaar na de uitschakeling grotendeels dankzij de controle van Cocu een nieuwe kans krijgt.
Het lijkt erop dat je één of meerdere social media-scripts op VI.nl hebt uitgeschakeld. Daarom worden er geen social posts of liveblogs geladen. Wijzig hier je instellingen.
*Onvoldoende speelminuten voor een beoordeling
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login