'De hand van Everse is altijd zichtbaar'
'Je moet veel drinken tijdens zo'n lange vlucht. Ik neem altijd tien Bacardi-cola's, dan wordt het vliegen ook een stuk leuker.' Het is een grap van Jan Everse, zoals hij er wel meer maakt.
Het stond alleen maandag 11 februari weer in de Volkskrant, zodat iedereen weer kon meelachen. Die grappen en grollen zitten nu eenmaal in het karakter van de trainer van FC Zwolle. Everse neemt nooit een blad voor de mond, en het interesseert hem eigenlijk geen moment wat een ander daarvan vindt.
In december 1996 was ik de gelukkige zijn eerste interview af te nemen voor Voetbal International, nadat hij was aangesteld als coach van FC Zwolle. De oud-prof van Feyenoord en Ajax kreeg er zijn eerste kans als trainer in het betaalde voetbal. Het werd een gedenkwaardige dag. Thuis bij Everse in Capelle aan den IJssel was er nog sprake van een keurig interview met genuanceerde uitspraken, maar nadat ik was meegekomen om hem aan het werk te zien bij de amateurclub DCV in Krimpen aan den IJssel, leerde ik een vakman kennen die elk beestje bij diens naam durfde te noemen. Na afloop in de kantine nam hij de halve voetbalwereld op de hak en volgde de ene na de andere anekdote. Het werd een kostelijk verhaal, alleen Everse was er niet zo blij mee, zo begreep ik later. Zijn vrouw durfde een week de deur niet uit, de voorzitter van Zwolle had rode vlekken in zijn nek en Everse kreeg behalve een reprimande van de trainersvakbond CBV ook nog bijna een proces aan zijn broek wegens smaad.
Het heeft Jan Everse niet veranderd en dat pleit voor hem. De trainer/coach heeft nog steeds het hart op de tong. Dat is een mooie eigenschap, die hem geliefd maakt bij journalisten maar een allergische reactie veroorzaakt bij voetbalbestuurders. Die zoeken nu eenmaal naar een oefenmeester die met een stropdas om op keurige wijze de pers te woord kan staan. Hoe een trainer werkt en hoe resultaten moeten worden uitgelegd, lijkt in veel gevallen wat minder belangrijk. In dat beeld valt Everse al snel buiten de boot. Dat is niet terecht, zo bewijst hij inmiddels opnieuw bij FC Zwolle.
Vorig seizoen ging hij aan de slag bij een club die in begroting terugging van 3,5 naar drie miljoen euro. Er was geen geld voor aankopen, de versterkingen van FC Zwolle kwamen uit de amateurwereld of waren koopjes die tot stand kwamen uit de contacten van Everse zelf. De ploeg eindigde als negende in de competitie en dwong zelfs een plaats in de play-offs af. Dit seizoen heeft Everse ondanks dezelfde beperkte middelen (de tiende begroting van alle clubs in de Jupiler League) zijn team wéér beter gemaakt. Hij heeft een uitstekende aanvallende voetbalvisie en brengt die ook in de praktijk.
FC Zwolle speelt verzorgd, aanvallend voetbal en de jongste betaalde ploeg van Nederland is inmiddels opgeklommen naar de top van de Eerste Divisie. De hand van de trainer is altijd zichtbaar als Zwolle voetbalt, zijn aandeel in het succes is onmiskenbaar groot. Everse wil het uitbouwen, maar daarbij botst de ambitieuze vakman op weifelende bestuurders. De lastige man met de grote mond dreigt te worden weggejaagd door hobbyisten en amateurs die niet durven hem het technisch beleid toe te vertrouwen en een contract voor onbepaalde tijd te geven.Daardoor staat in Zwolle de wereld op z'n kop. De beleidsbepalers kijken niet verder dan hun neus lang is, terwijl de passant, de trainer, de enige man is met een visie voor de lange termijn.
Taco van den Velde