Bas Dost was vrijdagavond de matchwinner in het duel tussen FC Utrecht en FC Groningen. Zijn doelpunt voorkwam een volgende crisis in Utrecht. In gesprek over realistische verwachtingspatronen, flirten met FC Emmen en de druk opvoeren richting Tasos Douvikas. ‘De trainer moet gaan kiezen.’
Groningen, vrijdagavond. Het is al na tienen als de spelers van FC Utrecht de spelerstunnel binnen komen wandelen. Na een paar lastige weken zijn daar lachende gezichten, gebalde vuisten. Toch sneeuwt dat alles onder als Bas Dost zijn weg richting de kleedkamer zoekt. De matchwinner gooit er een enorme vreugdekreet uit. En die komt van diep.
‘Deze was zó nodig, deze had de club zo hard nodig. Je merkte dat er van alle kanten zoveel stress was’, begint de spits even later. De eerste spelers zitten al in de bus, maar hij staat nog in zijn kloffie in de mixed-zone. Alle mediavertegenwoordigers willen horen wat de voormalig international te zeggen heeft. Ook als hij bij VI komt, de allerlaatste in de rij, neemt hij alle tijd.
‘Ik snap die stress niet. Ik vind dat je ook reëel moet zijn. Dat mis ik hier soms weleens. Wij zijn gewoon nog niet zo ver als dat men hoopt dat we zijn. Als de resultaten uitblijven proef ik direct een soort van paniek. Maar dat is logisch omdat je het soms gewoon niet kan leveren. Wij zijn absoluut nog niet zo ver. Dat zei ik al toen we verloren bij Twente, dat FC Twente veel verder is dan FC Utrecht. Het mag allemaal wel een tikkeltje realistischer.’