Sean Dyche is een tovenaar
Wanneer je Sean Dyche hoort praten, denk je dat er iemand vlakbij met een schuurmachine een trap aan het polijsten is. Hij heeft een hese, vrij luide stem. Het heeft misschien bijgedragen aan de beeldvorming rond zijn persoon. De trainer van Burnley verwacht je eerder op een vismarkt of zoals een van zijn broers in de bouw.
Maar Dyche is dus trainer van de nummer zeven in de Premier League. Zijn ploeg heeft evenveel punten als Tottenham Hotspur. Burnley kreeg slechts twaalf goals tegen in de eerste vijftien speelrondes. Dat is sensationeel als je alle clubs en hun mogelijkheden tegen elkaar afzet, maar tevens het handelsmerk van Dyche. De 46-jarige Engelsman weet hoe je een elftal zo moet organiseren dat het voor de tegenstander lastiger wordt om te scoren. In een interview met The New York Times zei de manager dat recent zo: 'Onze verdediging is zodanig ingericht dat een speler in een positie wordt gebracht van waaruit het statistisch gezien, visueel en uit ervaring moeilijker scoren is.'
Voetbal is ook verleiding. Je zodanig opstellen dat de tegenstander een bepaalde kant wordt opgestuurd, daar een getrainde val opzetten en vervolgens toeslaan. Burnley komt over als een ploeg waar elf spelers elke wedstrijd weer de mouwen opstropen en de beuk erin gooien en dat is ook zo, maar ondertussen spelen ze ook een intelligenter spel dan je vermoedt. Tegen Arsenal twee speelrondes geleden bleef het heel lang 0-0, dwong Burnley in de omschakeling kansen af door het veld kleiner te maken en werd er uiteindelijk verloren door een strafschop in blessuretijd.
Dyche is sinds 2012 manager van Burnley. Hij leidde de club in zijn tweede seizoen naar de Premier League, degradeerde meteen weer en keerde vorig seizoen ook direct weer terug. Dat op zichzelf is al een prestatie in een steeds sneller van personeel veranderende omgeving. Dyche had Koeman kunnen opvolgen bij Everton, maar maakt het seizoen dus af bij Burnley.
Terug naar de beeldvorming. Sean Dyche kwam ruim een jaar geleden op voor zichzelf en een aantal van zijn Engelse vakgenoten. Hij sprak hardop uit dat buitenlandse managers op een andere manier worden bekeken en beoordeeld. Het verbaasde hem bijvoorbeeld dat iemand als Antonio Conte op zoveel lof kon rekenen voor iets wat eigenlijk heel normaal is. In de woorden van Dyche: 'Antonio Conte komt binnen bij Chelsea en wordt geprezen om zijn directe, harde, nieuwe manier van leidinggeven. Hij laat zijn spelers 800 meter sprints, 400 meter en 200 meter sprints doen. Komen ze naar mijn trainingen en zien ze Sean Dyche dat doen, zeggen jullie: 'Dinosaur, A young, English, dinosaur manager. Hasn’t got a clue.'
Of over het dieet dat Pep Guardiola heeft doorgevoerd bij Manchester City: 'Ik zag net Gaël Clichy iets zeggen over het dieet dat Pep heeft voorgeschreven. Ze mogen geen pizza’s meer eten. Hij vertelde hoe geweldig dat nieuwe dieet was, dat er geen junkfood meer werd gegeten. Sinds ik trainer ben van Burnley wordt daar geen junkfood meer gegeten. Daarvoor bij Watford hetzelfde. Maar omdat ik Sean Dyche ben, zijn jullie niet geïnteresseerd. In het geval van Guardiola: 'Go on Pep, tell us about your pizzas!'
En zo nam hij nog wat coaches op de hak. Sean Dyche heeft ergens wel gelijk. De heiligverklaring van vrij normale zaken schiet soms een beetje door. Dat zal hij wel gemerkt hebben nu hij met Burnley vlak achter de grote clubs staat. Sean Dyche is een tovenaar. In ieder geval tot het tegendeel is bewezen.
Nog even over die stem. Drie jaar geleden vroeg een journaliste van een lokale krant wat Dyche aan zichzelf zou willen veranderen. 'Mijn rode haar', antwoordde hij in eerste instantie. 'Nee, mijn volume', herstelde hij zich. 'Ik ben nogal luidruchtig, al kan ik daar weinig aan doen. Wanneer ik mijn stem probeer te temperen, praat ik niet natuurlijk meer. Dan klink ik als een weirdo.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login