'Pi-Air is geobsedeerd door geld'

Pi-Air bedoelde dat zijn boezemvriend en huisjournalist Chris van Nijnatten hem mobiel had gebeld in Duitsland. Deze Van Nijnatten - sinds kort in dienst bij het Algemeen Dagblad - heeft nog weleens de neiging het geweten van de vaderlandse voetbaljournalistiek uit te hangen en zichzelf te overschatten. Zo typeert hij zichzelf graag als een journalistieke hotemetoot, hoewel daarover de meningen verdeeld zijn. Hij was ook de tekstschrijver van de paginagrote advertentie die Van Hooijdonk in het Algemeen Dagblad en het Rotterdams Dagblad plaatste om de supporters te bedanken. Terwijl Feyenoord-voorzitter Jorien van den Herik zich voortdurend zakelijk doch correct opstelde, ging de spits zich steeds onbeschaafder als een onbetrouwbare egoïstische geldwolf gedragen. Feyenoord valt niets te verwijten, terwijl Van Hooijdonk zijn eigen integriteit liquideerde en zijn zaakwaarnemer Rob Jansen in een uitermate onplezierige positie manoeuvreerde.

Van den Herik, Van Hooijdonk en Jansen, drie routiniers uit het profmilieu, kwamen in 2001 tot een overeenkomst die bestond uit een tweejarig contract, plus een optie van een jaar die Feyenoord kon lichten. Gedurende die drie jaar zou Van Hooijdonk vijftien miljoen gulden verdienen. Tachtig procent daarvan werd tijdens de eerste twee jaar uitbetaald, waardoor hij tijdens zijn derde jaar voor een lager salaris zou moeten voetballen. Saillant is dat Van Hooijdonk mij kwalijk nam dat ik volslagen onjuiste informatie de wereld inslingerde tijdens het televisieprogramma Voetbal Insite. Toen ik hem duidelijk maakte dat een speler die vijf miljoen gulden per jaar verdient bij Feyenoord heel tevreden moet zijn, reageerde hij verontwaardigd. Volgens Van Hooijdonk was er geen sprake van een dergelijk salaris. Als journalist moet je in dergelijke situaties je bronnen beschermen, maar het zegt veel over de betrouwbaarheid van Van Hooijdonk.

Hoewel Van Hooijdonk parasiteerde op zijn specialiteit, strafschoppen en vrije trappen, maakte hij voor Feyenoord gedurende twee seizoenen in 61 wedstrijden 52 doelpunten. Voetballend voegde hij weinig toe aan het elftal en bij tegenslag wilde hij zijn frustraties nog weleens afreageren op medespelers, die dan als kwajongens werden uitgescholden. En als dat inhoudt dat je het zelfvertrouwen van je collega’s aantast, streef je je doel voorbij als routinier en leider in de pikorde. Ten opzichte van de supporters was het heel legitiem dat Feyenoord de optie lichtte, waardoor Van Hooijdonk een derde seizoen in De Kuip zou voetballen. Alles stond keurig op papier, dat hadden Van den Herik, Van Hooijdonk en Jansen in 2001 met hun volle verstand afgesproken en ondertekend.

Vanaf het moment dat Feyenoord de optie lichtte, begon Van Hooijdonk te draaien en schermde hij voortdurend met belangstelling van buitenlandse clubs. Het werd al snel duidelijk dat hij geen trek had in een seizoen voetballen voor half geld. Al vind ik een jaarsalaris van drie miljoen gulden voor Nederlandse begrippen redelijk spectaculair voor een speler die de veteranenleeftijd nadert. De ijskoude Van den Herik gaf geen krimp, hij stond sterk. Zaakwaarnemer Jansen volgde deze klucht dan ook met het zweet in zijn handen. Hij wil in de toekomst ook nog zaken doen met Feyenoord en werd voortdurend geconfronteerd met een cliënt die louter met onredelijke voorstellen kwam. Eerst wilde hij transfervrij vertrekken, terwijl Feyenoord over de transferrechten beschikte, vervolgens wilde hij nog een vierde jaar in De Kuip voetballen, maar dan wel weer voor vijf miljoen gulden jaarsalaris. En die hebzucht ging de Feyenoord-voorzitter te ver. Op het moment dat Van Hooijdonk stemming begon te maken door trainer Bert van Marwijk in de rug aan te vallen en de Feyenoord-leiding de indruk kreeg dat de ontevreden spits de oudere spelers opstookte, besloot Van den Herik de topscorer te verkopen aan het Turkse Fenerbahçe. In mijn ogen een verstandige beslissing.

De spits leverde Feyenoord negenhonderdduizend euro op en Van Hooijdonk heeft ook zijn zin, want aan de Aziatische kant van de door Istanbul stromende Bosporus gaat hij de komende twee jaar twee miljoen euro netto per seizoen verdienen. De wijze waarop deze transactie tot stand kwam was allerminst chique, omdat Van Hooijdonk zich voortdurend als een ordinaire zakkenvuller gedroeg.

Nu Van Hooijdonk zich betrapt voelt door Feyenoord, de media en de supporters, blijft hij nog wat rancuneus nasputteren. Feyenoord beschuldigt hij van een kruideniersmentaliteit, terwijl Matty Verkamman van Trouw uitrekende dat hij 17.857 gulden per dag verdiende in De Kuip en dat hij per doelpunt twee ton incasseerde. Trainer Van Marwijk zou, volgens Van Hooijdonk, geen enkel repect meer genieten in de spelersgroep en de voorzitter bijt volgens de spits van zich af om de publieke opinie gunstig te stemmen. Hij voegt er nog aan toe dat Van den Herik eens moet nadenken waarom alle spelers ontevreden weggaan uit Rotterdam. Zo zouden Giovanni van Bronckhorst, Jerzy Dudek, Bert Konterman en Jon Dahl Tomasson met financiële problemen zijn vertrokken. Hij ziet ook Paul Bosvelt de club nog verlaten en noemt Patrick Paauwe een kontenlikker, omdat die de aanvoerdersband accepteerde. Verder zet Van Hooijdonk vraagtekens bij de aanval van zijn oude club. Hij denkt dat Dirk Kuijt, Robin van Persie, Thomas Buffel en Danko Lazovic zo verblind zijn door persoonlijke ambities, dat ze elkaar eerder als concurrenten zien dan als medespelers met een gemeenschappelijk doel.

Het is betreurenswaardig dat een sympathieke jongen zoals Van Hooijdonk zich zo laat leiden door frustraties, rancunes, zelfverheerlijking en geldzucht. Hij had een prachtige carrière. Voor RBC scoorde hij 33 keer in 69 wedstrijden. Bij NAC was het 81 keer raak in 115 wedstrijden, maar bij Celtic begon de ellende. Hij maakte weliswaar 44 doelpunten in 68 wedstrijden, maar vocht in de media een rel over geld uit met manager Tommy Burns en voorzitter Fergus McCann, omdat Van Hooijdonk beter beloond wilde worden. Ook bij Nottingham Forest vertrok hij na problemen met manager Dave Basset, al scoorde hij 36 keer in 71 wedstrijden. Bij Vitesse, waar de spits al twee miljoen gulden per jaar verdiende, vond trainer Ronald Koeman hem lui en gemakzuchtig, hoewel Van Hooijdonk 25 keer scoorde in 29 wedstrijden. Voor Benfica speelde hij 30 wedstrijden en trof hij 19 keer doel. Financieel was het een topjaar, want in Lissabon streek hij 4,7 miljoen gulden op, al waren er betalingsproblemen.

Ik ben dan ook benieuwd of Van Hooijdonk zijn contract in Turkije zonder problemen uitdient. Voor iemand zonder zelfkritiek en normbesef, die ook nog wordt geteisterd door een obsessie voor geld, lijkt me dat bijna onmogelijk.

Johan Derksen