De verhuizing van Noordwijk naar Zeist was al een duidelijk signaal dat alles anders zou worden, de eerste voorselectie van de nieuwe bondscoach maakt nog meer duidelijk, net zoals de toegankelijkheid rond het Nederlands elftal. Ronald Koeman eist toewijding, rust en professionalisme op de Long and Winding Road richting EURO 2020.
In zijn trainingskamer op Finch Farm, het trainingscomplex van Everton, filosofeerde Ronald Koeman over Oranje, alsof hij voorvoelde dat zijn einde in Liverpool naderde en het Nederlands elftal zijn volgende job zou worden. De toen nog manager had wel een idee wat er mis was met Oranje. Kortweg kwam het erop neer dat de ploeg veel meer naar zijn mogelijkheden, of beperkingen, moest gaan spelen, nu de Gouden Generatie bezig was aan een afscheidstournee. Nieuwe spelers dienden zich weliswaar aan, maar niet met de klasse van Arjen Robben, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart en Robin van Persie. Nóg niet, constateerde Koeman. Want talent zag hij wél.
Koeman stelde die middag een aantal open vragen. Had hij Quincy Promes niet zien uitblinken namens Spartak Moskou in de Champions League? Waarom kwam deze speler dan niet in Oranje uit de verf? Had hij niet zelf Memphis Depay naar Everton willen halen? Waarom lukt het toch niet met deze, volgens hem, potentiële topaanvaller? Hoort Stefan de Vrij bij Lazio niet tot de beste verdedigers in de Serie A? Had hij zelf als manager van Southampton niet al miljoenen geïnvesteerd in de potentie van Virgil van Dijk, al ver voordat Liverpool een recordbedrag over had voor de centrale verdediger? Zag hij thuis in Alderley Edge voor de televisie niet wekelijks het talent van Frenkie de Jong, Donny van de Beek en Justin Kluivert? En die middenvelder van AZ met dat ongelooflijke loopvermogen, Guus Til? Koeman, toch altijd kritisch, zei: ‘Ik ben eigenlijk niet zo pessimistisch.’
Wat hij wel was: teleurgesteld. In het Nederlands elftal. Als speler al voelde hij trots bij iedere selectie voor Oranje en juist dát miste hij bij de huidige generatie. Hij vroeg zijn eigen spelers die werden geselecteerd voor Oranje geregeld hoe het er aan toe ging. Wat hij hoorde, beviel maar matig. De houding, de werkethiek, de instelling, alles waarmee een elftal met minder kwaliteit zich zou moeten onderscheiden, zag hij niet of te weinig terug in het Nederlands elftal. Een toernooi missen is niet leuk, maar zou een keer kunnen gebeuren. Twee gemiste toernooien op rij is onacceptabel voor het voetballand dat Nederland wil zijn. Op het dieptepunt van de crisis zag Koeman niettemin een ideaal instapmoment. Slechter dan het was, kon niet, beter wel, maar dan onder andere voorwaarden. His terms.
Nu Koeman precies een maandje bondscoach is, wordt steeds meer duidelijk wat die voorwaarden zijn en gaf hij vier duidelijke signalen over wat er zal veranderen bij het Nederlands elftal: