Na negenenhalf jaar in het buitenland is Tjaronn Chery (35) voor even terug in Nederland. Zijn familiesituatie leidde hem naar de Eredivisie, naar NEC. Chery vertelt over de liefde voor zijn gezin, zijn status in Israël en verschillende manieren waarop er in het voetbal naar leeftijd wordt gekeken.
Woensdagmiddag in Nijmegen. Tjaronn Chery heeft een strakke planning. ‘Over een half uurtje moet ik weg. Heb je wel genoeg aan, toch?’, vraagt de middenvelder, die na de ochtendtraining en de lunch bij NEC aanschuift. ’s Middags wacht hem nog een krachttraining, ’s avonds rijdt hij naar Gent om Maccabi Haifa in actie te zien in de Conference League. Zijn komst brengt misschien wel geluk, want de Israëlische club waar hij nog altijd onder contract staat schakelt AA Gent uit en plaatst zich voor de achtste finale. Voor Chery is het duel in België vooral een uitgelezen kans om zijn ploeggenoten weer een keer te zien.
Vierenhalf jaar speelde Chery in Israël voordat hij deze winter op huurbasis overstapte naar NEC. Voor het eerst sinds 2015 is hij weer actief in de Eredivisie. De routinier maakte de afgelopen jaren veel mee in Engeland, China, Turkije en Israël. Last van heimwee had hij nooit, zolang zijn vrouw en kinderen bij hem waren. ‘Als ik voor vakantie een keer terug was in Nederland, had ik het na een week of twee ook wel weer gezien en wilde ik terug. Daardoor was het wel even wennen om in Nederland te zijn en me hier weer thuis te voelen. Best vreemd, eigenlijk. Aan de andere kant kan ik overal gewoon weer Nederlands praten en mijn familie is om me heen. Vooral mijn vrouw en kinderen. Mijn moeder is ook in de buurt, mijn broers wonen dichtbij. Het voelt vertrouwd.’
Ik denk dat mensen in Nederland niet door hebben hoe er in Israël naar me wordt gekeken