Met een overwinning op RKC Waalwijk gaf FC Volendam (3-2) zondag een teken van leven in de strijd tegen degradatie. Regillio Simons en Robert Mühren zijn er blij mee, maar vinden het te vroeg voor een feestje. 'Want als je vrijdag niet wint, is alle hoop weer verloren.'
Ooit waren Robert Mühren en Michiel Kramer ploeggenoten van elkaar bij FC Volendam. Dat is inmiddels al meer dan tien jaar geleden, voor het laatst in het seizoen 2012/13, toen Volendam een waar supertrio had. Jack Tuyp scoorde 27 keer, Kramer 22 keer en Mühren 9 keer. Volendam haalde mede dankzij de scoringsdrift van dit drietal de finale van de nacompetitie. Daarin was Go Ahead Eagles over twee wedstrijden te sterk.
Volendam en Mühren bleven in de Keuken Kampioen Divisie. Kramer niet, want hij verzilverde zijn droomseizoen met een transfer naar ADO Den Haag en kwam niet lang hierna bij zijn droomclub Feyenoord uit. Later werden Mühren en Kramer bij Sparta Rotterdam nog met elkaar herenigd. Zo succesvol als in dat ene jaar bij Volendam was de hernieuwde samenwerking niet. Dat kwam natuurlijk ook omdat Kramer na twee maanden alweer vertrokken was.
Na avonturen bij Maccabi Haifa en FC Utrecht en een terugkeer bij ADO Den Haag streek Kramer in de zomer van 2021 neer bij RKC Waalwijk. In diezelfde zomer keerde Mühren juist terug bij FC Volendam. De spits uit het vissersdorp had na een weinig succesvol hoofdstuk in België (bij Zulte-Waregem) SC Cambuur naar de Eredivisie geschoten en wilde hetzelfde flikken voor zijn oude liefde. Dat lukte ook nog. Mühren scoorde 29 keer en in Volendam kon de Heen-en-Weer weer eens het water in.
FC Volendam wist zich in het afgelopen seizoen te handhaven in de Eredivisie. Datzelfde gold voor RKC, dat zelfs even met de play-offs om Europees voetbal flirtte. Kramer was de aanvoerder in het succesteam van Joseph Oosting en begon ook dit seizoen, met Henk Fraser voor de groep, gewoon als leider van het elftal. Bij de eerste negentien wedstrijden verscheen Kramer steeds in de basis. Vervolgens moest hij door een blessure even toekijken.
Eenmaal hersteld kreeg Kramer niet direct zijn basisplaats terug. Fraser koos in de afgelopen weken steeds voor David Min als zijn spits. Kramer moest het daardoor doen met wat invalbeurtjes en baalde daar behoorlijk van. Hij moest toch gewoon de eerste spits zijn?
toekijken
In Volendam was Mühren in eenzelfde soort schuitje beland. Door de switch naar een 5-3-2 (of soms zelfs 5-4-1) systeem viel de technicus buiten het elftal. De voorkeur ging uit naar Vivaldo Semedo, de jonge spits van Udinese die sinds januari gehuurd wordt door Volendam. Toen de Portugees vorige week in Almere naar de kant ging, kwam Quincy Hoeve voor hem in het veld. Mühren leek daardoor zelfs de derde spits in de pikorde te zijn geworden.
Twaalf minuten voor tijd kwam Mühren alsnog binnen de lijnen. In blessuretijd toonde hij zijn waarde, door de (meer dan verdiende) gelijkmaker binnen te werken: 1-1. Een paar dagen later startte Semedo weer tegen Feyenoord, maar de jongeling raakte in dat duel geblesseerd. Nu was Mühren zijn vervanger en met de Volendammer voorin hield de hekkensluiter de regerend landskampioen op een doelpuntloos gelijkspel.
