In Balverliefd elke week aandacht voor de gang van zaken achter de schermen van het voetbal en opvallende gebeurtenissen aan de rand van het veld. Deze week over Fandi Ahmad, de vroegere sensatie die voor even terug was bij FC Groningen.
Nog vijf weken, en dan paradeert koning Willem-Alexander door de Groningse straten. Hij zal vast veel bekijks trekken. Maar het is de vraag of hij net zoveel losmaakt als de oude voetbalheld die deze maand weer eens in de noordelijke stad was te bewonderen. Fandi Ahmad, verzamelaar van ronkende bijnamen. Ook bekend als De Parel van Maleisië, De Pelé van Azië, De Cruijff van Singapore en De Tropische Sensatie van FC Groningen.
Die laatste bijnaam kreeg hij in 1983, nadat Renze de Vries hem hoogstpersoonlijk uit een oerwoud vol slangen en krokodillen had gevist. Althans, zo deed de excentrieke FC Groningen-voorzitter het voorkomen. In werkelijkheid was Fandi op dat moment in eigen land al een gevierde voetballer, eentje die niet in een boomhut woonde, maar gewoon via een geasfalteerde weg te bezoeken was.
‘Ik heb voor honderdduizend mensen gespeeld, in Jakarta. Maar niks kan tippen aan die magische avond tegen Inter in Het Oosterpark. Wat een sfeer’
De vertellingen van varkenshandelaar De Vries droegen bij aan een mythe, die met het verstrijken van de tijd alleen maar groter is geworden. De kale cijfers van Fandi in Groningen zijn niet om meteen van achterover te slaan: twee seizoenen, 44 duels, twaalf goals. Pakweg Wim van der Heide, Pascal Averdijk en Nicklas Pedersen scoorden vaker voor FC Groningen, maar naar hen wordt met beduidend minder weemoed omgekeken dan naar Fandi. Hij was aanvaller, meestal schaduwspits. Een sierlijke dribbelaar, die eeuwige roem vergaarde met zijn doelpunt in een van de meest heroïsche duels in de clubhistorie: de 2-0 zege op het grote Inter uit Milaan, in de herfst van 1983.
Al is zijn cultstatus óók gebaseerd op het feit dat Fandi na die wedstrijd door een supporter per fiets werd afgeleverd bij zijn gastgezin in de Marsstraat. Evenals zijn gewoonte na een trainingsdag nog uren straatvoetbal te spelen tegen buurtgenoten van de wijk Paddepoel en om op koude dagen in de kleedkamer hete thee over zijn voeten te gieten. Fandi stond in zijn Nederlandse jaren lang niet altijd opgesteld, maar had wel een basisplaats in het FC Groningen van de Eeuw. In 2010 deed hij zijn vroegere club al eens aan en speelde hij mee in een wedstrijd met andere voormalige vedettes.
En nu, acht jaar later, is het fenomeen weer terug op Groningse bodem. Ditmaal in zijn hoedanigheid als voetbalvader. De dromen van Irfan (20) en Ikhsan (18) zijn groen-wit gekleurd. FC Groningen geeft ze de kans een contract af te dwingen tijdens een tiendaagse stage in de jeugdopleiding.