José Mourinho is terug van weggeweest. Tottenham Hotspur doet - ondanks de teleurstellende 1-1 tegen Crystal Palace - met zijn kenmerkende nihilistische speelwijze mee om de landstitel. Dat valt niet los te zien van een toevoeging aan zijn team: de bonusverdediger.
José Mourinho was ooit de Julian Nagelsmann van zijn generatie. Jong, ambitieus, universitair geschoold en met frisse ideeën over voetbal. Zijn FC Porto was in 2004 de modernste ploeg van Europa. Van Louis van Gaal, die hij assisteerde bij Barcelona, nam Mourinho de opdeling van voetbal in aanvallen, verdedigen, omschakelen van verdedigen naar aanvallen en omschakelen van aanvallen naar verdedigen mee. Via de universiteit van Porto en Vitor Frade voegde hij daar methodologie aan toe. Deze tactische periodisering hielp Mourinho om systematisch een speelwijze in te slijpen. De nadruk op spelprincipes zorgde ervoor dat zijn spelers beter voorbereid waren op de chaotische omschakelmomenten dan tegenstanders die strikt vanuit een specifiek systeem trainden. Want Mourinho vertelde zijn elftal wat ze moesten doen in plaats van hoe ze dat moesten doen.
Met zijn vooruitstrevende werkwijze had Mourinho tien jaar lang een countermonopolie. Of het nu bij FC Porto, Chelsea, Internazionale of Real Madrid was: overal boekte de Portugees succes met de tegenaanval. Toen steeds meer trainers de omschakeling centraal gingen zetten in hun werkwijze verdween langzaam het speciale wapen van Mourinho. Dus moest The Special One iets verzinnen om speciaal te blijven.
Gerelateerde artikelen
