De argeloze kijker kan het zomaar gemist hebben door de povere uitvoering in de finale, maar dit Fiorentina past bij de nieuwe Italiaanse school. Vicenzo Italiano is een trainer die risico durft te nemen. Tegen Olympiakos Piraeus levert hem dat voor het tweede jaar op rij een tweede plek op in de Conference League.
Vroeger konden Italianen niet van je winnen, maar kon je wel van ze verliezen. Dat cliché is voltooid verleden tijd.
Kijk maar naar de twee Italiaanse teams die dit seizoen een Europese finale bereikt hebben. Een week geleden is het tot dan toe ongeslagen Bayer Leverkusen van het veld gejaagd door Atalanta Bergamo. Dit keer neemt Fiorentina vanaf de eerste minuut het initiatief tegen Olympiakos Piraeus, al lijkt de uitvoering te lijden onder de spanning van een finale.
De ploeg van Vincenzo Italiano speelt normaal gesproken voetbal waar de Nederlandse voetballiefhebbers dol op zijn. Tegenstanders worden fanatiek onder druk gezet, op de vleugels zit veel dynamiek met opkomende backs en op het middenveld staan technici als Arthur en Giacomo Bonaventura opgesteld. In dit Conference League-seizoen is Lille het enige team dat gemiddeld nog meer balbezit gehad heeft dan Fiorentina.
In de Serie A zijn teams als Atalanta en Fiorentina allang geen uitzondering meer. Het land van het afbraakvoetbal is gezwicht voor korte passes en agressieve druk naar voren.
