Uruguay: in alle bescheidenheid terug op het WK
Na de overwinning op Australië is Uruguay er komende zomer op het WK in Japan en Zuid-Korea weer bij. De Zuid-Amerikanen maakten in de thuiswedstrijd van alle mogelijke middelen gebruik maar wonnen uiteindelijk verdiend en op basis van het betere voetbal. Eigenlijk was Uruguay in de eerste wedstrijd in Melbourne al de betere ploeg. Het elftal van bondscoach Víctor Púa verzuimde toen echter te scoren en moest daarom in eigen land een 1-0 achterstand tegen Australië goedmaken.
Dat het Uruguay menens was, merkten de Australische internationals bij aankomst in Montevideo. De ontvangst die the Socceroos op het vliegveld kregen, was kenmerkend voor het fanatisme van de Uruguayaanse voetbalfans. Naast de gebruikelijke verbale intimidatie moesten de spelers van bondscoach Frank Farina ook fysiek het nodige ondergaan. De autoriteiten in Montevideo verontschuldigden zich voor de zwakke veiligheidsmaatregelen en verzekerden Australië van een verder een ordelijk verloop van hun verblijf.
Bij de wedstrijd in het volle Centenario Stadion was Uruguay vooral op het veld dreigend. De offensieve speelwijze, veelal over de flanken, bezorgde Australië met name voor rust de nodige problemen. De grote uitblinker was Alvaro Recoba. De nationale vedette, die in Italië een schorsing uitzit vanwege het gebruikmaken van een vals Italiaans paspoort, maakte zijn faam meer dan waar en speelde bij twee van de drie doelpunten een hoofdrol. Maar ook linksbuiten Mario Regueiro, die in Melbourne niet in actie kwam, was voortdurend gevaarlijk. 'Ik had er geen idee van dat Regueiro het ons zo lastig zou maken', bekende Farina achteraf.
De Australische bondscoach beklaagde zich achteraf ook over de regelgeving van de FIFA. Nu Australië voor derde keer op rij net naast plaatsing voor het WK greep, vindt Farina het tijd voor een wijziging van de regels. 'Ik ben van mening dat de winnaar van de Oceanië-groep recht heeft op een WK-plaats', verkondigde Farina. De koppeling aan de nummer vijf van Zuid-Amerika is daarbij geen gemakkelijke. Bij een play-off tegen een land uit de CONCACAF (Noord- en Midden-Amerika) zou Australië veel meer kans hebben.
Uruguay kan dat zien als terecht compliment. Bondscoach Víctor Púa legde in 1997 al de basis voor het huidige nationale team. Na een uitgebreide tour door het land bracht hij een stel getalenteerde spelers bijeen die op het jeugd-WK in Maleisië al aantoonden potentie te hebben. Het zeer verrassend bereiken van de finale van de Copa América in 1999 was een volgende bewijs. Toch begon niet Púa maar Daniel Passarella als bondscoach aan de WK-kwalificatiereeks. De Argentijn stapte echter tijdens de reeks uit eigen beweging op omdat de Uruguayaanse voetbalbond hem niet voldoende steunde bij een aantal praktische zaken. Púa nam het roer daarna weer over.
De vijfde plaats in de Zuid-Amerikaanse groep bleek het hoogst haalbare. Volgens Púa was dat niet meer dan logisch. Een land met iets meer dan drie miljoen inwoners kan niet zoals concurrenten als Argentinië en Brazilië bijna automatisch beslag leggen op een van de vier WK-tickets. Slechts door middel van hard werken en het smeden van een hecht team, is Uruguay in staat om het WK te halen. Gesteund door de sterke as met spelers als doelman Fabian Carini en verdediger Paolo Montero (beiden Juventus), middenvelder Recoba (Intenazionale) en spits Dario Silva (Málaga) slaagden de Zuid-Amerikanen daar ook in.
Ook al was Uruguay er op de laatste twee WK's niet bij, op basis van de geschiedenis is het land geen onbekende op het WK. De successen op het eindtoernooi zijn echter van lang vervlogen tijden. Na de twee gouden medailles op de Olympische spelen van 1924 en '28, won Uruguay de wereldtitel in 1930 en '50. Gek genoeg met technisch vaardig combinatiespel en veel beweging. De meeste voetbalkenners zullen Uruguay echter vooral associëren met keiharde tackles en meedogenloze verdedigers. Die reputatie verdienden de Zuid-Amerikanen vooral in de jaren zeventig en tachtig.