Roda JC-icoon Van der Luer is het zat: 'Vuilnisman, dat lijkt me wel wat'
Weer een clubicoon heeft schoon genoeg van Roda JC. Het is één van de vanzelfsprekende combinaties in het betaalde voetbal: Eric van der Luer en Roda JC. Sinds hij in 1988 als speler in Kerkrade neerstreek, was er amper een dag dat de Maastrichtenaar zich niet druk maakte over zijn club.
Hij speelde meer dan vierhonderd wedstrijden in het geelzwarte shirt. Later diende hij Roda in tal van functies. Sinds 2015, toen hij op het oude nest terugkeerde na een periode als trainer in het Duitse voetbal, was hij jeugdtrainer, opleidingshoofd, scout, assistent-trainer en, na het ontslag van Robert Molenaar vorig jaar, interim-hoofdtrainer. Het verval van zijn club liet bij Van der Luer zijn sporen na.
In VI vertelt hij hoe hij fysiek en mentaal de tol moest betalen voor jarenlang dag en nacht in touw zijn voor Roda. Mede daardoor strandde zijn huwelijk. Onderweg botste hij geregeld met mensen. Zo ook met Mauricio García de la Vega, de Mexicaan die een jaar geleden in de voormalige mijnstreek opdook en op basis van mooie beloftes binnen de kortste keren de club naar zijn hand mocht zetten. Van der Luer vertrouwde hem niet, volledig terecht naar later zou blijken. Maar zijn strijd tegen de pseudo-investeerder kostte hem wel zijn baan. Sinds de zomer zit de oud-speler thuis. Hij zou op 1 november zijn werkzaamheden hervatten bij Roda, maar zoals wel vaker liep alles anders dan afgesproken.
Nu hoeft het niet meer voor Van der Luer. 'Al meer dan een jaar loop ik rond met de gedachte om uit de voetballerij te stappen', vertelt hij. 'Ik ben een tijdje terug naar een loopbaancoach geweest. "Je bent gek als je iets anders gaat doen, met jouw kennis en vaardigheden", concludeerde die vrouw. En toch wil ik het.' De tweevoudig international solliciteerde de afgelopen maanden op verschillende functies buiten het voetbal. 'Begeleiding geven aan kinderen met overgewicht, bijvoorbeeld. Dit is zo'n lastige tijd. Maar de kachel moet roken. Ik zou misschien bij een amateurclub aan de slag kunnen gaan, in combinatie met een reguliere baan. Ik voel me nergens te groot voor. Op maandag rijden ze hier altijd met die grote wagens door de straat. De laatste keer dacht ik: Vuilnisman, dat lijkt me ook wel wat.'
Café
Voor de coronacrisis was Van der Luer werkzaam in het Maastrichtse café van een vriend. 'Hij vroeg me om bij de deur te staan, maar binnen de kortste keren liep ik met een dienblad over het terras. Wekenlang heb ik van alles gedaan. Afwassen, toetjeskeuken. Gewoon om te kijken wat ik kan. Geld kreeg ik er niet voor, maar ik vond het allemaal zo leuk om te doen. Mensen noemen de horeca hectisch, maar dan hebben ze nooit bij Roda gewerkt. Een verademing, vond ik het. Niet meer constant onzekerheid, elke dag problemen oplossen, alleen maar gezeik.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login