Mourinho over rock & roll-Real, de strijd met Barça en zijn 'hattrick'

Barça had de jaren ervoor de successen aaneen geregen met het befaamde tiqui-taca. Toch kan Mourinho niet zeggen of het zijn absolute hoogtepunt was. 'Maar het was een erg belangrijk moment, omdat het gebeurde in een bijzondere periode van dominantie van Barcelona. Dat wij die dominantie van Barcelona beëindigden, en ook nog met een recordaantal punten en doelpunten, maakt het bijzonder, omdat we het op de best mogelijke manier deden. We wonnen La Liga niet alleen, maar ook nog op een historische manier.'

Real werd dat jaar voor het eerst sinds 2008 weer kampioen van Spanje met honderd punten, negen meer dan Barcelona, en 121 doelpunten voor. Toch ontbrak er iets aan. In de Champions League verloor de ploeg van Mourinho in de halve finale na penalty's van Bayern München. Dat was een grote teleurstelling. 'Dat klopt. Real Madrid was dat seizoen het beste team in Spanje en het beste team in Europa. Daarom was het voor ons zo moeilijk te verkroppen dat we er tegen Bayern uitvlogen in de Champions League.'

Maar in eigen land bokste Real dus met succes op tegen het Barça van Lionel Messi, Xavi en Andrés Iniesta. 'Het was van fundamenteel belang dat we een manier van spelen vonden waarin we op ons best waren', weet Mourinho. 'We hadden gebouwd aan een speelwijze die erg paste bij de kwaliteiten van de spelers. Maar het enorme talent van al die geweldige spelers en hun onderlinge klik in elke wedstrijd was voor mij het allerbelangrijkste, dat was de sleutel. We waren een eenheid, verbonden door de ambitie om kampioen te worden.'

Clásico
Real maakte dat seizoen indruk door Barcelona in Camp Nou met 2-1 te verslaan, waarmee De Koninklijke feitelijk een voorschot nam op de titel. 'Dat zijn mooie herinneringen. Een overwinning was die wedstrijd goed voor ons, maar een geljikspel ook. We bereidden ons goed voor op die wedstrijd. Ik zei vooraf herhaaldelijk tegen mijn spelers: "Deze wedstrijd gaan we winnen." Zij speelden thuis en we zouden hen afmaken in de omschakeling. Dat was wat er gebeurde toen zij gelijkmaakten. Uiteindelijk verloor emotie het van ratio.'

Het lijkt erop dat je één of meerdere social media-scripts op VI.nl hebt uitgeschakeld. Daarom worden er geen social posts of liveblogs geladen. Wijzig hier je instellingen.

Het vermogen om vanuit de tegenstoot dodelijk toe te slaan, was dat jaar de kracht van Real. Het werd in Spanje rock & roll-voetbal genoemd. 'Ja, dat herinner ik me nog goed. We hadden een heel duidelijke manier van spelen. Boven alles waren we defensief altijd goed georganiseerd, iedereen wist precies wat hij moest doen. Er was ook veel discpline in de ploeg. En we waren in staat heel snel om te schakelen, we waren explosief en snel en gingen direct op ons doel af. Op die momenten waren we bijna niet te stoppen.'

Volgens Mourinho was dat Real een écht team vol geweldige individuen. Hij weigert om er één speler specifiek uit te pikken, bijvoorbeeld Cristiano Ronaldo, dat seizoen goed voor zestig goals in alle competities. 'Elke speler was heel belangrijk, omdat iedereen zijn eigen rol had in het team. Ze wilden allemaal winnen en ze wisten dat ze allemaal belangrijk waren, omdat ze zagen dat ze een bijdrage leverden aan ons doel. In dat opzicht waren bijvoorbeeld ook Callejón en Granero erg belangrijk, ook al startten ze niet.'

Hattrick
Voor Mourinho zelf betekende de landstitel met Real veel, omdat hij na de Premier League (met Chelsea) en de Serie A (met Inter) nu ook La Liga won. 'Dat was mijn eigen hattrick, als we de Portugese titel (met FC Porto, red.) buiten beschouwing laten, natuurlijk. Ik wilde kampioen worden in Italië, Engeland en Spanje. Ik ben nog steeds de enige trainer die dat heeft gepresteerd. Het klopt dat ik heel graag op die manier voetbalhistorie wilde schrijven, maar ik vond het ook geweldig om iets te winnen met Real Madrid.'

Dat Real dat seizoen 121 keer scoorde in de Primera División, is het ultieme bewijs dat Mourinho lang niet altijd een defensieve coach is, al zal die reputatie altijd aan hem blijven kleven. Zelf zal hij het nooit zo stellen. 'Ik zeg niets... De geschiedenis spreekt voor zich, daar hoef ik niets aan toe te voegen. Uiteindelijk komt het allemaal daar op aan, wat in de geschiedenisboeken staat. En dat ik gedurende mijn trainerscarrière al die kinderen beter heb kunnen maken en iemand ben geworden in de wereld van het voetbal.'

• Meer over

• Real Madrid
• LaLiga 2019/2020