José Mourinho is vooral José Mourinho gebleven
In de Premier League staan Arsenal en Manchester United zondag tegenover elkaar voor wat de topper in de 35ste speelronde moet worden. VI-verslaggever Süleyman Öztürk over de manager die altijd voor ophef zorgt: José Mourinho.
Manchester United is sinds oktober ongeslagen in de Premier League. Het won onderweg het Community Shield, de League Cup en is een thuiswedstrijd verwijderd van de Europa League-finale in Stockholm. Dat is niet slecht voor een seizoen dat door velen als slecht wordt bestempeld.
Twee prijzen dus, misschien drie en zelfs vier als je een topvier-klassering alias de Wenger-trofee meerekent. José Mourinho heeft het toch weer voor elkaar gekregen om zichzelf in het middelpunt van de belangstelling te plaatsen. Hij zorgt voor irritatie, voor opwinding, beledigt en zorgt er ondertussen voor dat hij niet als verliezer van het veld het stapt en hier en daar een beker meepakt.
Je kunt de Portugees een vijand van de sport noemen omdat hij voetbal niet ziet als entertainment, maar als een schaakspel waarbij het enige dat telt is hoe je van tafel stapt. Goed is niet verliezen, liefst winnen, slecht is verliezen.
Neem de twee meest recente wedstrijden tegen Chelsea, in maart op Stamford Bridge in het FA Cup-toernooi en afgelopen maand op Old Trafford. Mourinho had een tactiek uitgedokterd waarbij Ander Herrera als de schaduw fungeerde van Eden Hazard. Overal waar de Belgische dribbelaar liep, stond de Spanjaard ook. Hij stond nog net niet naast hem bij het toilet in de pauze.
In de duels met Chelsea bewees The Special One andermaal dat hij een selectie kan preparen voor een finale. Herrera wist al een week wat er van hem werd verwacht. Op Stamford Bridge ging dat mis, met die snelle rode kaart, een maand later was Herrera de man van de wedstrijd met een assist en een doelpunt als een rechtsback deluxe.
Laten we de zaken benoemen zoals ze zijn: het voetbal van Manchester United is niet spectaculair, ook niet goed. In de finale om de League Cup was het Southampton dat de meeste indruk maakte, dat vol op de aanval speelde, maar zoals Mourinho zegt: finales speel je niet, finales win je.
Als hij straks met Manchester United de trappen van de Friends Arena bestijgt om opnieuw een winnaarsmedaille op te halen zal hij al zijn criticasters in hun gezicht uitlachen. Mourinho heeft te vaak en te veel gewonnen om te gaan beweren dat het allemaal niets voorstelt wat hij dit seizoen met Manchester United presteert. Hij is een serial winner.
Eigenlijk hoeft Mourinho nog maar één ding te doen om volgend seizoen ook Chelsea van de troon te stoten. Zorgen dat er minder wordt gelijkgespeeld en meer wordt gewonnen.
Het beton is alvast gestort.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login