Afsluiting van een turbulent jaar: vuurwerk op Anfield
VI-redacteur Süleyman Öztürk behandelt in zijn voorbeschouwing de laatste speelronde van 2016 in de Premier League en de lessen die we daaruit kunnen trekken.
Een beetje voetbal mag op de laatste dag van het jaar natuurlijk niet ontbreken. Oliebollen bakken of ophalen en dan voorzichtig in de kijkersstoel zakken. De middag begint met de Old Firm, gevolgd door zes vieruurduels en als klap op de vuurpijl een spetterende afsluiter in het meest muzikale stadion van Engeland.
Waar anders een turbulent jaar afsluiten dan op Anfield waar voetbal als religie wordt beleefd. You'll Never Walk Alone en voetballen maar. Met Liverpool-Manchester City weet de Premier League zich in de laatste uren van 2016 nog één keer alle aandacht op zich gericht. Het is een wedstrijd om naar uit te kijken. De rock 'n roll van Jürgen Klopp tegen het perfectionisme van Pep Guardiola. Voetbal als spel van beweging: van man en bal.
Overigens is het woord afsluiter hier misschien niet helemaal op zijn plaats. Want op 1, 2, 3 en 4 januari rolt de bal gewoon weer. De langste pauzes in de Premier League zijn die tussen twee helften. Een kwartier om even bij zinnen te komen.
Pep Guardiola is naar Engeland gekomen om zijn eigen grenzen te verleggen. Kijken of zijn manier van voetballen toepasbaar is in de storm van het Engelse voetbal. Het is een rit door onontgonnen gebied. Guardiola vertelde recent dat de dynamiek van de Premier League inderdaad een extra moeilijkheidsfactor is gebleken. Eentje die hij heeft omarmd, probeert te begrijpen en te tackelen. Sleutelen aan het dna van het kick and rush. Spannend dat iemand het probeert.
Net als Jürgen Klopp een beetje vreemd werd aangekeken toen hij veertien maanden geleden bij Liverpool binnenkwam en voor opwinding zorgde. Hij riep onder meer dat er harder gewerkt moest worden. Want: wie niet loopt, is gek.
Sean Dyche van Burnley zei onlangs in een interview dat hij de aandacht voor al die buitenlandse managers een beetje opgeklopt vindt. Zijn woorden samengevat: een buitenlander roept dat er harder gewerkt moet worden en we lopen met z'n allen achter hem aan. Hij heeft misschien een beetje gelijk, maar welke naam of faam je ook hebt: de houdbaarheidsdatum in de Premier League is redelijk eerlijk. Wie niet wint, enz.
Bovendien is het mooi dat er verschillende manier van winnen naast elkaar kunnen bestaan. Zoek op de ranglijst naar de eerste Britse manager en je komt uit bij de Welshman Tony Pulis. Trainer van West Bromwich Albion waarvan je de spelstijl met blinddoek op nog kunt herkennen. Het is niet toevallig dat spits Salomón Rondón laatst een zeldzame hattrick met het hoofd produceerde.
Na vandaag is precies de helft van alle speelronden afgewerkt. Een paar zaken die zijn opgevallen:
1. De maniakale teamslijper Antonio Conte heeft een nauwelijks gewijzigde selectie onherkenbaar veranderd. Al mag de factor Kanté niet worden onderschat. Dat doen we namelijk al een kleine anderhalf jaar.
2. In zijn eerste volledige seizoen op Anfield is de signatuur van Jürgen Klopp steeds beter zichtbaar. Snel, direct, met de mouwen opgestroopt. Dit Liverpool doet een gooi naar de landstitel, als het moet tot diep in blessuretijd van de laatste wedstrijd van het seizoen.
3. Pep Guardiola wilde een uitdaging en heeft die gekregen ook. Omringd door mensen die het allemaal beter weten, vaart hij zijn eigen koers.
4. Op voorhand werden in Engeland zes titelkandidaten aangewezen. Zeven voor de optimisten die daartoe ook Leicester City had gerekend. Die zes titelkandidaten vormen toevallig ook de topzes. Plek zeven is voor het Everton van Ronald Koeman. De beste van de rest. Ondanks een wisselvallig eerste half jaar op Goodison Park is dat een bemoedigend signaal voor de Nederlander.
5. Zlatan Ibrahimovic is een baas. Gewoon omdat hij daar zin in had.
6. Leicester City is weer Leicester City. Maar wel met de volgende nalatenschap: dromen mag, want ooit komt die dag.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login