Leicester City, voor altijd synoniem voor het onmogelijke
VI-redacteur Süleyman Öztürk blikt vooruit op het duel tussen Leicester City en Manchester City in de vijftiende speelronde van de Premier League (aftrap 18.30 uur).
Zoals dat gaat met sprookjes moet het boek een keer dicht. De meest ongeloofwaardige kampioen ooit staat na veertien duels precies op de plek waar het vorig seizoen volgens alle experts had moeten staan: net bungelend boven de degradatiestreep. Dilly ding, dilly dong, come on!
De meeste supporters van Leicester City zijn het wel gewend. Het weekend als een kleine kwelling, vrezend voor weer een nederlaag, hopend op een overwinning. De pint als dorstlesser en pijnstiller.
Leicester City was vorig seizoen op een bepaald moment van iedereen. De club werd massaal omarmd omdat het als underdog bewees dat niet alle romantiek uit het moderne voetbal voorgoed was verdwenen. Dat het nog altijd mogelijk is om met de op twee na kleinste begroting een competitie te domineren. De geleerden zijn er nog altijd niet uit hoe dat idiote Leicester de wetmatigheden in het voetbal precies heeft kunnen omzeilen. Momentum, geluk, elektriciteit, geef het een naam. Bij Leicester City klopte alles een paar maanden lang.
Het sprookje is uit, het echte gevecht is begonnen. Van de laatste negen competitieduels werd alleen de thuiswedstrijd tegen Crystal Palace gewonnen. In totaal wonnen The Foxes slechts drie keer, allemaal in het King Power Stadium. Vorig seizoen verloor Leicester maar drie keer. Het is de totale omkering van de werkelijkheid.
Bijna alle spelers bleven en tekenden een nieuw miljoenencontract. De meesten hebben hun hele leven moeten vechten om erkenning. De Premier League was een soort droomland, een onbereikbare bestemming. Totdat vorig seizoen ineens elke bal goed viel, elk duel werd gewonnen en de meest ongewenste trainer in de historie van de Premier League de show begon te stelen omdat zijn elftal maar niet kon stoppen met winnen. Dilly ding, dilly dong!
Je kunt de situatie ook omdraaien en vanuit het oude Leicester-perspectief bekijken. Er was een tijd, niet zo lang geleden, dat de club al bij de degradanten naar het Championship was genoteerd. De uitgangspositie was zo uitzichtloos dat niemand in april 2015 dacht Leicester City zich nog naar boven kon vechten. Met zeven overwinningen in de laatste negen duels lukte dat zoals we weten dus wél. Dan zijn de 24 wedstrijden die Leicester nog te spelen heeft en de twee punten die het boven de streep staat ineens een ongekende weelde. Plus de overwintering in de Champions League niet te vergeten natuurlijk.
Grap
We vergeten snel. Het is redelijk bizar dat Leicester City als CL-groepswinnaar in een rijtje staat met Barcelona, Napoli, Arsenal, Atlético Madrid, AS Monaco, Borussia Dortmund en Juventus. Er zijn anderhalf jaar geleden mensen voor minder opgenomen.
Om een lang verhaal kort te maken: het is genieten van de ploeg die Antonio Conte bij Chelsea heeft gesmeed, van het pionierswerk van Pep Guardiola bij Manchester City, de Arsenal-tandem Özil-Sánchez, van de magie van Mousa Dembélé op het middenveld van Tottenham Hotspur, Jack Wilshere die bij AFC Bournemouth eindelijk weer de speler wordt die hij werkelijk is en zo kun je de ranglijst langzaam afgaan.
Maar het is ook mooi om te kijken of Leicester City kan voldoen aan de doelstelling van afgelopen jaar: niet degraderen. En wie weet moeten we straks aan het einde van dit seizoen vaststellen dat die grap opnieuw een klein beetje uit de hand is gelopen.
Voor in de agenda: de finale van de Champions League wordt op 3 juni gespeeld in Cardiff.
Onmogelijk? Maak dat Leicester City maar wijs.
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login