Den Haan, absurde voetbalprof van NAC Breda
Voetbal is kunst. In een steeds verder geregisseerde wereld blijft verbeelding gelukkig regelmatig aan de macht. VI gaat op zoek naar de parels en bezocht deze week Gerard den Haan.
Het is een mooie zomerdag in 1988 als in het Bredase Mastbos een automobilist zijn Opel Kadett ietwat onbehouwen in een struik parkeert. Er stapt een man uit. Hij heeft extreem lang haar, draagt een gouden oorbel en onder zijn campingbroekje vallen zijn afgezakte kousen op.
De selectiespelers van NAC, die het nieuwe seizoen vandaag beginnen met de traditionele bosloop, kunnen een klein glimlachje niet onderdrukken. Het moet de verwarmingsmonteur zijn voor het aanpalende restaurant, smoezen ze tegen elkaar. Of een supporter, passend bij de dresscode die eind jaren tachtig gebruikelijk is op de B-Side. Maar die gedachte verandert al snel. 'Hé', klinkt het met een plat Gorkums accent. 'Moet ik me hier melden voor de eerste training van NAC?'
De grote onbekende stelt zich meteen maar voor. 'Gerard den Haan, aangenaam, jullie nieuwe middenvelder.' Dan is nog niet bekend hoe razend populair Samson, zoals zijn bijnaam luidde, zou worden bij de Bredase achterban. Vooral vanwege zijn ijver.
Den Haan, tevens vliegtuigbouwer en latere vriend van Miss Panorama, kon vreselijk afzien en stond soms letterlijk kotsend op het veld. Ook reisde hij regelmatig met NAC's harde kern mee naar uitduels, wanneer hij geschorst was. Er was eigenlijk maar één minpuntje aan Den Haan: hij kon totaal niet voetballen. 'Ik word liever gezien als levensgevaarlijke schopper, dan als watje.'
Om mee te kunnen praten, moet je ingelogd zijn met je VI-account.
Login