Voor Frank de Boer zit het seizoen in de Major League Soccer erop. Na New England Revolution en Philadelphia Union te hebben uitgeschakeld was Toronto FC te sterk voor Atlanta United in de strijd om een plek in de finale om de landstitel (1-2). Over wat de Nederlander heeft veranderd en hoe het tweede kampioenschap uit de nog prille clubgeschiedenis niet werd behaald.
Het is ruim tien maanden geleden dat De Boer zijn handtekening zette onder een meerjarig contract bij Atlanta. De duur van de verbintenis tekende het vertrouwen dat de club had in de nieuwe trainer. Na de successen onder Gerardo 'Tata' Martino met als bekroning het eerste kampioenschap uit de geschiedenis van de club - die pas in 2017 instroomde in de MLS - moest onder De Boer de volgende stap gezet worden. Op het veld en in de ontwikkeling van de spelers. Een nieuwe landstitel was geen harde eis; De Boer kreeg de tijd van de clubleiding. Juist dat aspect miste hij bij eerdere buitenlandse avonturen bij Internazionale en Crystal Palace.
De Boer wil zijn ploeg stabieler maken zonder in te leveren op de aantrekkelijkheid van het voetbal
Bijna een jaar later heeft De Boer de prijzenkast van Atlanta gevuld met de US Open Cup en de Campeones Cup en werd de Conference Final gehaald. Kortom: een prima prestatie van de Nederlandse trainer. Maar dat betekent niet dat de weg naar de play-offs zonder slag of stoot is verlopen. Toronto, dat in de Conference Final won, gold als een voorbeeld voor Atlanta. De Canadezen wilden zich vorig jaar na het behalen van de MLS-titel ook op internationaal vlak laten gelden, in de Concacaf Champions League. Dat lukte, want pas in de finale eindigde het avontuur tegen het Mexicaanse Chivas Guadalajara. De keerzijde was dat de focus zo veel op dat toernooi lag, dat het in de MLS misging. Toronto eindigde op de negende plaats en liep de play-offs mis. Zo was de club voor Atlanta vooral een voorbeeld van hoe het dit seizoen niet moest.