Johan Cruijff kocht kroketten voor zijn vrouw. Je kunt hele boeken volschrijven over Johan Cruijff, over zijn periode in Amerika, over varkensboeren, zijn wraakzucht en zijn geilheid, maar die ene zin is genoeg. Wie kroketten voor zijn vrouw koopt, deugt.
Het is een van de hoogtepunten in mijn leven. Ik stond ooit in de Febo op het Stadionplein te Amsterdam, ik keek naar het stadion waar Johan met 8-0 op zijn kloten kreeg van de Duitsers en verdomd, daar kwam hij aanwandelen. De reiger, die voor negentig procent uit bamischijf en mayonaise bestond, herkende Johan ook. Met nog een handvol andere frituur-eters keek ik hoe Cruijff geduldig wachtte totdat zijn vier kroketten waren afgebakken. Hij hoefde er geen mosterd bij. Goedenavond.
Ik vermoed dat Ruud Gullit ook zo’n band had met Johan Cruijff. In het programma Rondo onderbrak hij Jack van Gelder en Aad de Mos die net uit de startblokken waren geschoten om een pikant hoerenverhaal uit de geschiedenis te vissen. Gullit wilde er niet naar luisteren en ik snapte dat meteen. Hij wilde zijn oude Cruijff niet kwijt en wat misschien ook een rol speelde, was zijn eigen rumoerige relationele verleden. Niemand anders dan Gullit weet hoe het voelt als keurig Nederland wil dat je voor eeuwig bij je eerste vrouw blijft.
De woensdag daarvoor zat ik bij DWDD vlak achter Auke Kok en meldde ik in mijn gedicht op ironische wijze dat hij de biografie had geschreven onder invloed van LSD en cocaïne. Ik acteerde daar een hardcore Cruijff-fan die niet wil horen dat zijn held menselijke trekjes heeft. Het interview met Matthijs van Nieuwkerk liep anders dan Auke had gehoopt. Hij maakte na de uitzending een wat verslagen indruk, alsof hij al wist in welke storm hij terecht ging komen. En die storm zwol binnen een dag aan tot een orkaan.
