Johan Cruijff had een zak geld nog nooit zien scoren. Niks tegenin te brengen natuurlijk. Dat neemt niet weg dat voetbal wel van een spelletje is geëvolueerd naar een miljardenindustrie. In de rubriek Munten & Punten bespreekt VI-verslaggever Tom Knipping onderwerpen op de grens van commercie, financiën en sportieve prestaties. In aflevering 69 gaan we in op Financial Fair Play in Nederland.
Eerder deze maand was Manchester City volop in het nieuws. Vermoed wordt dat de kampioen van Engeland heeft gesjoemeld met de cijfers. Er komt een diepgravend onderzoek naar de boekhouding. Dit keer niet uitgevoerd door de UEFA, maar door de Premier League. Deze organisator van de grootste competitie ter wereld heeft zelf ook een Financial Fair Play-systeem.
Zo hebben meer landen hun eigen financiële spelregels. In Spanje moeten de clubs zich houden aan een salarisplafond dat wordt opgelegd door La Liga. Dit plafond beweegt mee met de economische situatie van de clubs. Barcelona haalde er de laatste jaren diverse keren het nieuws mee.
Clubdirecteuren waren niet blij mee met het systeem. Ze zagen het als een soort publieke schandpaal. Kwam naar buiten dat ze in categorie 1 zaten, dan hadden ze vaak veel uit te leggen aan sponsors en supporters
Het doel van Financial Fair Play-afspraken is ten eerste zorgen dat directies geen onverantwoord beleid voeren dat het voortbestaan van clubs in gevaar brengt, ten tweede willen competities op deze manier voorkomen dat een aandeelhouder vanuit het niets een hoge positie op de ranglijst kan kopen. In Duitsland is zelfs afgesproken dat clubs niet verkocht kunnen worden aan private partijen. Hoe zit dat in de Eredivisie? Wat gebeurt hier als een club op City-achtige wijze wordt gerund?