Waar Rinus Michels in 1974 als supervisor nog genoegen moet nemen met complimenten voor zijn aanvallende voetbal, oogst hij veertien jaar later succes met een speelwijze zonder vleugelspitsen. Hoe de idealist Michels via Totaal- en pressievoetbal verandert in een realist die resultaatvoetbal propageert.
Wie over de voetbalerfenis van Rinus Michels schrijft, kan onmogelijk om Johan Cruijff heen. In de triomftochten van de Hollandse School zijn zij twee kanten van dezelfde medaille. De sierlijke spits is de ster van het Ajax waarmee Michels zijn naam vestigt. Pas wanneer Cruijff bij Barcelona arriveert, pakt Meneer Marmer daar zijn enige landstitel, die van 1974. In datzelfde jaar imponeert het Oranje van supervisor Michels op het WK. Met Cruijff als aanvoerder en grote uitblinker. Tot 1988 wint Michels zonder Nummer 14 in zijn elftal slechts de DFB-Pokal.
