Op zijn 24ste verjaardag was Kay Tejan nog een amateurvoetballer van Kozakken Boys. Nu, op zijn 25ste, komt hij uit voor de Moldavische kampioen Sheriff Tiraspol. Voor die club maakte de aanvaller woensdag zijn debuut in de tweede voorronde van de Champions League. De trotse en dolgelukkige auteur van een waar voetbalsprookje vertelt zijn verhaal. 'Dit voelt als een beloning voor de lange, zware, harde weg die ik heb afgelegd.'
We spreken Kay Tejan op vrijdagmiddag, twee dagen na de bekendmaking van zijn (tijdelijke) transfer naar Sheriff Tiraspol én twee dagen na zijn debuut in de Champions League. Hij zit in een hotel op het complex van de kampioen van Moldavië, waar naast het stadion ook de trainingsvelden, een zwembad, een fitnesszaal en een eigen ziekenhuis te vinden zijn, en laat de eerste indrukken rustig bezinken. 'Het is hier zo groot, dat je gemakkelijk kan verdwalen', zegt de aanvaller aan de andere kant van de lijn. Hij bedoelt daarmee het hele terrein, maar ook in zijn tijdelijke woonruimte zelf is er geen gebrek aan ruimte. 'Hoe het er hier uitziet? Nou ja, gewoon, zoals een hotelkamer. Maar dan allemaal net even wat groter', klinkt het tevreden.
Deze zaterdag gaat Tejan met mensen van de club op zoek naar een appartement in de stad. Het wordt feitelijk zijn eerste kennismaking met Tiraspol, want daar is tot op heden simpelweg nog geen tijd voor geweest. Tejan rondde zijn overgang van TOP Oss naar Sheriff dinsdag af in Slovenië, waar de ploeg van Stjepan Tomas in de tweede voorronde van de Champions League woensdagavond tegen NK Maribor speelde, en heeft op het moment dat we hem spreken nog maar één keer op het veld tegenover zijn hotelkamer getraind. Wat hij van de stad Tiraspol kan verwachten; Tejan heeft eigenlijk geen idee. Vooraf heeft hij wel het een en ander opgezocht op internet. Ook stelde hij nog wat vragen aan Dabney dos Santos, die in het seizoen 2020/21 voor Sheriff uitkwam. 'Maar verder zal ik het zaterdag allemaal wel zien', zegt Tejan. 'De mensen van de club zullen me vast een beetje rondleiden. Ik ben benieuwd naar wat ik zal aantreffen.'
De weg omhoog
Kay Tejan is een speler met een meer dan bijzonder voetbalverhaal. De geboren Amsterdammer speelde tot vorig jaar nog bij de amateurs, nadat een avontuur bij FC Volendam op niets was uitgelopen. Tejan werkte aan de rand van het Markermeer voornamelijk in het tweede elftal zijn wedstrijden af en kwam in het seizoen 2017/18 namens het vlaggenschip tot twee korte invalbeurten in de competitie die toen nog de Jupiler League heette. Een serieus contract aan De Dijk kon hij, na een dienstverband van twee seizoenen, vergeten. Tejan vervolgde zijn weg bij Quick Boys en speelde hierna voor Kozakken Boys. De aanvaller deed het goed en hoorde regelmatig over interesse vanuit het betaalde voetbal. Steeds weer bleef het vervolgens echter stil. De droom om ooit nog prof te worden, leek daardoor steeds verder te slinken.
Tejan weigerde om op te geven. Vorig jaar verruilde hij Kozakken Boys voor zijn oude club Quick Boys, in de wetenschap dat deze ploeg in de voorbereiding tegen teams als Telstar, Jong PSV en Willem II zou gaan oefenen. Tejan zag het als een mooie kans om zich toch nog eens in de kijker te spelen bij een profclub. Hij sprak met Quick Boys af dat hij kon vertrekken als een kans in het betaalde voetbal zich zou aandienen en zijn plannetje slaagde. TOP Oss deed de aanvaller een aanbieding en gaf Tejan precies waar hij al zo lang op hoopte: het langverwachte podium om zichzelf te laten zien aan het Nederlandse voetbalpubliek. Met een grote glimlach op zijn gezicht tekende Tejan voor twee jaar in het Frans Heesen Stadion. Het duurde even, maar het was hem dan toch maar mooi gelukt.