Rondom het ontslag van Kevin Hofland werden de weeffouten bij Fortuna Sittard weer eens zichtbaar. Bovendien is voor iedereen nu duidelijk waar de werkelijke macht ligt: in Turkije. De club vaart een riskante koers, maar een alternatief is er vooralsnog niet.
Het is maandagmiddag, vijf dagen na het ontslag van Kevin Hofland bij Fortuna Sittard en nog steeds wenst geen speler publiekelijk te reageren. Een enkeling wil off the record wel wat kwijt. Maar de meeste telefoontjes blijven onbeantwoord, zoals onderling afgesproken op woensdag. Het zegt twee dingen: de spelers zijn het totaal niet eens met het vertrek van hun trainer én ze zijn bang voor reprimandes van de Turkse clubleiding. Daarom kiezen ze voor stil protest. Hofland genoot tot zijn laatste werkdag de steun van op z’n minst een overgroot deel van zijn selectie. Áls er al spelers ontevreden waren, dan hebben ze dat de staf en directie niet laten weten. Hofland kon bikkelhard oordelen na slechte prestaties – en die reeg Fortuna in het nog prille seizoen aaneen, getuige de laatste plaats – maar was achter de schermen iemand die voetballers juist veel vertrouwen gaf. Die zich kwetsbaar durfde op te stellen, fouten toegaf en in zichzelf en anderen wilde investeren. Spelers vonden hem geen perfecte trainer, maar hadden nog wel altijd het idee dat ze onder hem beter zouden kunnen worden. Zoals de afgelopen seizoenen veel voetballers profiteerden van zijn aanpak en Hofland ook openlijk daarvoor prezen.
