De algemeen directeur blijft nog even parttime aan totdat zijn opvolger instapt, maar verder zit het werk van Robert Eenhoorn (56) bij AZ erop. Tijd om terug te blikken op tien boeiende jaren, die om vele redenen niet onopgemerkt voorbij gingen.
Dit verhaal is afkomstig uit het VI-weekblad. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Bij de aankondiging van uw vertrek bij AZ sprak u over metaalmoeheid. Wat zijn de verschijnselen daarvan?
‘Na tien jaar bij AZ begonnen de seizoenen op elkaar te lijken. Dan kom je een beetje op de automatische piloot terecht. Ik merkte dat de energie waarmee ik in het begin alles aanpakte anders begon te worden. Een jaar geleden heb ik daar voor het eerst over gesproken met Max Huiberts (voetbaldirecteur, red.) en René Neelissen (rvc-voorzitter). Toen wilde ik aankijken of het misschien het gevoel van dat moment was. Maar dat bleef hetzelfde in de periode daarna. Kijk, ik vraag het uiterste van mensen. Tegelijkertijd bemerkte ik bij mezelf die automatische piloot. Daardoor kwam ik in de knoop met mezelf. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat het beter voor mezelf én voor de club zou zijn als ik er een punt achter zou zetten. Zodat ik straks nieuwe dingen kan gaan oppakken en AZ verder kan met iemand die niet kan wachten tot het weer ochtend is.’
In hoeverre speelt het mee dat het moeilijk blijkt de laatste stap naar de top te zetten met AZ?
