Vitesse is nog lang niet klaar voor Ajax

We zijn op weg naar Vitesse. De eerste club waar mijn oom Joop mij ergens eind jaren zeventig mee naartoe nam. Vanuit Presikhaaf achterop de brommer, net als nu ergens in de voorbereiding, thuis tegen Manchester City was het. ‘Gevaarlijke fans’, had mijn oom nog gewaarschuwd. Ik zal een jaar of elf geweest zijn en was diep onder de indruk. We stonden op de Spijkerside aan de lange overdekte zijde van het gezellige Nieuw-Monnikenhuize en ik keek tussen de brede mannenruggen door naar het veld. Een nieuwe voetbalfan was geboren. Er zouden nog meer wedstrijden volgen en veertig jaar later kan ik nog altijd bijna het hele elftal opdreunen: Beukhof; Zaaijer, Heezen, Mulderij, Mellaard; Hannie Das, Charly Bosveld, Meijers; Gerdsen, Bursac, Bleijenberg.

Ieder seizoen veranderde er misschien een naam of twee, maar doorgaans wist je waar je aan toe was. De enige buitenlander was de geslepen Joegoslaaf Bosko Bursac. Echt geslepen leek hij me niet, maar zo werden destijds alle Joegoslaven beschreven. Dat ik nu die opstellingen nog weet, is best boeiend, aangezien ik achter het stuur op weg naar het nieuwe Vitesse probeer de opstelling voor dít seizoen te fabriceren. Al tellend kom ik met in- en uitgaande spelers al op bijna twintig mutaties.

Vroeger was niet alles beter. Als ik die wedstrijd opzoek, blijken er maar een paar duizend mensen geweest te zijn. Vitesse had nog nooit echte Europese duels gespeeld en pendelde tussen Ere- en Eerste Divisie. Vites speelde anno 2019 al 54 echte Europa Cup-wedstrijden, won de KNVB-beker en is ook in de Eredivisie een tegenstander waar iedereen rekening mee houdt. En hoewel het aantal afhakende toeschouwers ernstige vormen begint aan te nemen, zijn het er nog altijd vele malen meer dan vroeger.

Vandaag zien we in ieder geval dat de shirts prachtig lijken op de oude van destijds. Brede zwarte en gele banen, die we nog zo goed kennen van weleer. Het is bijna veertig graden en tegenover ons staat Leonid Slutsky, alias De IJsbeer, te delibereren over de Kerst. Onder zijn zwarte pet parelen de zweetdruppels langs het gegroefde gezicht van de voormalige Russische bondscoach. De vraag of hij bijna klaar is voor de competitiestart was op zich een simpele, maar krijgt niet het gebruikelijke ja als antwoord. Integendeel zelfs. ‘Klaar? Klaar? Wat is klaar? Vraag een trainer of hij klaar is en hij zal altijd nog een paar dagen willen. Ook als je het vlak voor de Kerst vraagt. Maar we moeten klaar zijn. Zaterdag komt Ajax al op bezoek. Dat is niet de makkelijkste tegenstander, zeker niet als al je spelers nog niet fit zijn. Heeft Erik ten Hag gezegd dat we sterker zijn dan vorig seizoen? Nou, dat moet nog blijken, ik heb te maken met diverse spelers die pas laat zijn aangesloten en nog geen hele wedstrijd kunnen spelen. Denk aan Tannane en Bazoer. Maar ook aan Serero die net om de Afrika Cup heeft gespeeld, en Buitink die geblesseerd is.’