Hij was ooit een talentvolle aanvaller bij Ajax en in de Oranje-jeugd, nu is hij een centrale verdediger die met moeite een club heeft gevonden. Danzell Gravenberch (25), oudere broer van Ajacied Ryan, kijkt terug en vooruit. ‘Ik ben nog lang niet klaar.’
Van Europees kampioen met Onder-17 in 2011 tot een amateurcontract in Oss in 2019. ‘Het is best een apart verhaal, ja’, geeft Danzell Gravenberch direct toe. Zijn dromen zijn (nog) niet uitgekomen, maar de liefhebber in Gravenberch zegt gelukkig te zijn. Hij is speler van TOP Oss, een trotse vader van drie kinderen en zijn broertje Ryan is nu hét Ajax-talent. ‘Het gaat zoals het gaat, dat moet je accepteren. Niet slagen bij Ajax is niet het einde van de wereld, hoor.’
Aan de muur in zijn huis in Diemen hangt het levende bewijs van een prachtig verleden. Het ingelijste Oranje-shirt met het rugnummer 12 en de gouden medaille die de Europese kampioen van weleer in Servië veroverde, springen direct in het oog. Het lijkt een eeuwigheid geleden, in werkelijkheid is het maar acht jaar terug. ‘Het waren gloriejaren, zeker wel. We zijn ook nog naar het WK in Mexico geweest. Toen leek het een begin, later blijkt het een hoogtepunt’, vat Gravenberch het pakkend samen. ‘Wanneer was het precies? Ik weet de datum niet eens meer.’ Hij staat op van de bank en loopt naar het ingelijste shirt. ‘Oh ja, 2011 was het, 5-2 in de finale tegen Duitsland, dit was echt een leuke lichting.’
‘Niet slagen bij Ajax is niet het einde van de wereld, hoor’
Gravenberch somt de namen van spelers op die toen zijn ploeggenoten waren in het jeugdige Oranje. ‘Memphis Depay, Terence Kongolo, Jetro Willems, Tonny Vilhena, Jean-Paul Boëtius, Kyle Ebecilio en Anass Achahbar. Depay spreek ik nog weleens, met Kongolo heb ik nog regelmatig contact. Het is slechts acht jaar geleden, maar het gaat snel. Soms denk ik dat ik er te weinig van genoten heb. Ik heb het beleefd en vond het prachtig, maar het was ook een roes waarin ik leefde.’