Simon Gustafson (22) moet dit seizoen het creatieve brein vormen van Roda JC. In Kerkrade gaat de Zweed op zoek naar verloren voetbalgeluk. Bij Feyenoord kwijnde hij vooral weg in het tweede elftal, ondanks die ene geweldige wedstrijd. Boeken en muziek hielden de middenvelder op de been.
In de moderne ruïne van Lierse SK, met scheefhangende pisbakken tegen de voorgevel, vervolgt Roda JC de weg naar eerherstel na een beschamend seizoen. Eerdere oefenwedstrijden gaven nog weinig reden voor al te veel optimisme. Voorop de 5-0 nederlaag tegen Eupen, de Belgische nummer dertien van de vorige jaargang. Maar deze zaterdagavond in Lier schemert er zowaar iets door van nieuw elan. De Kerkraadse ploeg is gretig, oogt dynamisch en valt aan. Jarenlang afbraakvoetbal laat zich niet zomaar afschudden, maar het is een begin. In de basis-opstelling is maar één veldspeler nieuw ten opzichte van vorig seizoen. Hij is wel meteen, met afstand, de beste voetballer op de Antwerpse akker. Argeloos demonstreert Simon Gustafson de fraaiste passes en aannames. Op zijn dooie gemak speelt hij de bal achter een standbeen langs door naar ploeggenoot Mitchel Paulissen. In de tweede helft zakt de Zweed wat weg, zoals heel Roda JC, maar bewijst hij wel waarom hij al zo lang geldt als een begenadigd talent. Na de 0-1 zege roemt trainer Robert Molenaar het spel van Gustafson: ‘Simon is erg rustig, maakt zich ook niet snel druk. Aan poespas rondom het voetbal heeft hij niet echt een boodschap. “Geef mij maar gewoon die bal, coach, dan doe ik er wel wat goeds mee”. Hij wil gewoon lekker voetballen.’ En daar lag nou net het probleem voor Gustafson.