Hij kon miljoenen verdienen in Moskou en zei néé. Hij moest weg, maar bleef. Renato Tapia is ondoorgrondelijk, binnen én buiten het veld, maar staat donderdagavond tegen Dinamo Tbilisi gewoon weer in de basis van Feyenoord. 'Ik ben zoals ik ben.'
Natuurlijk heeft ook Renato Tapia ze wel gehoord, de woorden van Sjaak Troost, dat hij maar moest meewerken aan een transfer én dat de technisch directeur zich niet in de maling liet nemen. De middenvelder van Feyenoord haalde er zijn schouders over op, hij overwon in zijn leven wel wat meer dan een paar verkeerd gekozen zinnen van een beginnend td. 'Nee, het was niet leuk', zegt Tapia, 'maar tegelijkertijd deed het me ook niet veel. We hebben een gesprek gevoerd en afgesproken deze kwestie achter ons te laten. No hard feelings. Ik heb geen zin hier diep op in te gaan, liever concentreer ik me op hoe ik de ploeg kan helpen.'
Het is Renato Tapia ten voeten uit. Als er al problemen zijn, lacht hij ze liever weg, dan dat hij zich er druk over maakt. Maar intussen weet hij wel wat hij wil: bij Feyenoord blijven. 'Het is mijn club en ik hóu van mijn club, de mensen en de supporters. Ik wil dus helemaal niet weg. Dan moet je ook nog maar afwachten of het wederzijds is natuurlijk en ik was best een beetje bang voor hoe het publiek op me zou reageren toen ik weer de kans kreeg te gaan spelen tegen Sparta Rotterdam en Dinamo Tbilisi. Maar de mensen verwelkomden me met applaus, dat was hartverwarmend en daarvoor ben ik ze dankbaar. Ik wist dat ik toch de juiste beslissing had genomen.'
Van afgeschreven tot basisspeler in een paar weken tijd. Het leven van een voetballer is soms niet te volgen, maar trainer Jaap Stam keek gewoon naar welke spelers hij voor handen had en constateerde dat hij Renato Tapia op het middenveld goed kon gebruiken. Leroy Fer, de ervaren middenvelder die overkwam van Swansea City en ook wel weet waar Abraham de mosterd haalt, was de eerste die de Peruaan openlijk complimenteerde door te zeggen dat het heerlijk was naast hem te spelen. 'Mij maakt het niets uit hoe de buitenwereld over me praat, denkt of naar me kijkt', zegt Tapia. 'Het gaat erom wat je medespelers en trainers van je vinden. Dát is het belangrijkste. Het is fijn als ze openlijk zeggen dat ze je waarderen, maar diep van binnen weet ik het zelf ook wel. Omdat ik het vóel.'