Renato Tapia: de Dr. Jekyll & Mr. Hyde van Feyenoord

Natuurlijk heeft ook Renato Tapia ze wel gehoord, de woorden van Sjaak Troost, dat hij maar moest meewerken aan een transfer én dat de technisch directeur zich niet in de maling liet nemen. De middenvelder van Feyenoord haalde er zijn schouders over op, hij overwon in zijn leven wel wat meer dan een paar verkeerd gekozen zinnen van een beginnend td. 'Nee, het was niet leuk', zegt Tapia, 'maar tegelijkertijd deed het me ook niet veel. We hebben een gesprek gevoerd en afgesproken deze kwestie achter ons te laten. No hard feelings. Ik heb geen zin hier diep op in te gaan, liever concentreer ik me op hoe ik de ploeg kan helpen.'

Het is Renato Tapia ten voeten uit. Als er al problemen zijn, lacht hij ze liever weg, dan dat hij zich er druk over maakt. Maar intussen weet hij wel wat hij wil: bij Feyenoord blijven. 'Het is mijn club en ik hóu van mijn club, de mensen en de supporters. Ik wil dus helemaal niet weg. Dan moet je ook nog maar afwachten of het wederzijds is natuurlijk en ik was best een beetje bang voor hoe het publiek op me zou reageren toen ik weer de kans kreeg te gaan spelen tegen Sparta Rotterdam en Dinamo Tbilisi. Maar de mensen verwelkomden me met applaus, dat was hartverwarmend en daarvoor ben ik ze dankbaar. Ik wist dat ik toch de juiste beslissing had genomen.'

Van afgeschreven tot basisspeler in een paar weken tijd. Het leven van een voetballer is soms niet te volgen, maar trainer Jaap Stam keek gewoon naar welke spelers hij voor handen had en constateerde dat hij Renato Tapia op het middenveld goed kon gebruiken. Leroy Fer, de ervaren middenvelder die overkwam van Swansea City en ook wel weet waar Abraham de mosterd haalt, was de eerste die de Peruaan openlijk complimenteerde door te zeggen dat het heerlijk was naast hem te spelen. 'Mij maakt het niets uit hoe de buitenwereld over me praat, denkt of naar me kijkt', zegt Tapia. 'Het gaat erom wat je medespelers en trainers van je vinden. Dát is het belangrijkste. Het is fijn als ze openlijk zeggen dat ze je waarderen, maar diep van binnen weet ik het zelf ook wel. Omdat ik het vóel.'

Dr. Jekyll & Mr. Hyde

Niettemin blijft hij een verhaal apart, Renato Tapia, een soort van Dr. Jekyll & Mr. Hyde op voetbalschoenen. Het ene moment briljant, een minuut later zo gemakzuchtig dat trainers er gek soms van worden. Ook tegen SC Heerenveen wisselde hij die momenten weer af (zie video onder), al vindt Tapia zelf dat het vaak de verbeelding is die hem wat dat betreft parten speelt. 'Je hebt perceptie en hoe de dingen werkelijk gaan. Soms werkt de rust die ik heb in het veld ook tegen me. Ik snap ook dat je bij balverlies scherp moet zijn, direct druk moet zetten, alleen ziet dat er bij mij anders uit dan bij andere spelers en daardoor krijgen mensen het idee dat ik niks doe.'

Zijn rol in een elftal is groter dan je op het eerste gezicht zou denken. Wie de strijd om de Copa América heeft gevolgd, zag Renato Tapia voor wedstrijden het elftal van Peru toespreken, als een aanvoerder zonder band. De spelers luisterden allemaal en dat zegt veel over de status van de middenvelder. Tapia: 'Ik weet wat ik een elftal kan brengen, ja. Tijdens de Copa probeerde ik de ploeg te motiveren en zoiets valt dan ineens op doordat de camera's erbovenop staan. In Nederland ziet men dat niet, of willen ze het niet zien, kan ook. I don't care. Ik probeer hier net zo goed die rol op me te nemen. Ik wil dat de ploeg mij ziet als een rustpunt, een gids op wie ze kunnen vertrouwen. Als iedereen in de stress zit, probeer ik de kalme factor zijn, ook in het veld. Daarom ben ik aan de bal net zo rustig als ik erbuiten ben als persoon.'

Ook bij Feyenoord wordt Tapia graag gezien in de kleedkamer. Hij sloot er vriendschappen voor het leven, zoals met spits Michiel Kramer (nu ADO Den Haag). Vrijwel alle spelers loven zijn opgeruimde karakter. De stille Peruaan is een gangmaker achter gesloten deuren. 'Als we hard moeten werken, werk ik', vertelt Tapia, 'maar eenmaal klaar, houd ik wel van een beetje humor. Het leven is leuker met een lach op je gezicht. Dus lach ik en probeer ik de sfeer erin te krijgen, een beetje humor te brengen. Zoiets breekt de zware dagen tijdens een seizoen.'

That's Football

Vorig seizoen verruilde hij na de winter Feyenoord voor Willem II en pas toen kregen de supporters in Rotterdam de echte Tapia te zien, die met de Tilburgers ook nog de bekerfinale speelde tegen Ajax. 'Ik kreeg complimenten van mensen', kijkt Tapia terug, 'alsof ze toen pas zagen dat ik kon voetballen. Maar ik was daar niet anders dan bij Feyenoord, het verschil zat 'm gewoon in het feit dat ik nu wel wekelijks aan spelen toekwam. In Rotterdam mocht ik meedoen bij blessures of schorsingen en dan ook nog eens niet altijd. Ik ga daar niet over klagen. That's Football, you know. In deze sport ben je de ene week de held en de zondag erop de schlemiel. Op het einde van de dag gaat het erom hoe jij als persoon omgaat met dat gegeven.'

Hij kan het handelen. Tapia: 'Ik ben opgegroeid met de kracht geduldig te kunnen zijn. In mijn leven heb ik zo veel momenten gehad waarbij het niet gek was geweest als ik crazy zou hebben gereageerd, maar ja: zo is mijn persoonlijkheid nu eenmaal niet. Ik weet hoe ik rustig moet blijven, onder alle omstandigheden, dat kan ik, doordat het gewoon in mij zit.'

Geluk

Vandaar dat hij zich ook niet liet verblinden door de Roebels van Lokomotiv Moskou. De Russen wilden hem in juli overnemen van Feyenoord, voor Tapia lag een lucratief miljoenencontract klaar. Hij was een krabbel verwijderd van een onbezorgde toekomst. 'Maar', zegt Tapia, 'in het leven draait niet alles om geld, zeker niet in dat van mij. De volgorde is: geluk, familie en pas dan voetbal. Mijn vrouw en dochter voelen zich thuis in Rotterdam. We hebben er veel meegemaakt, moeilijke tijden als ik niet speelde, maar ook fijne periode en voor je het weet, is het je thuis. Al die tijd hebben we een plan gehad en daaraan houd ik me vast. Dat plan is: bij Feyenoord blijven. Niet voor een paspoort, geld of transfervrije status, zoals je overal hoort en leest, maar gewoon voor de familie. Mijn dochter is net vier jaar geworden, ze gaat voor het eerst naar school en heeft hier haar vriendjes en vriendinnetjes. Elke twee weken wil ze mee naar De Kuip. Mij is dat veel meer waard dan welk geld dan ook. Aan het einde van het seizoen zien we wel verder. En als ik nu vertrek, moet het in alle opzichten goed zijn. Voor mij, mijn familie en ook voor Feyenoord.'

Hij wil belangrijk zijn. Tapia: 'Het wórdt voor mij een belangrijk jaar, want ik wil spelen bij Feyenoord. Weet je, wat men ook zegt of schrijft, aan het einde van de dag ligt alles in de handen van de trainer. Hij beslist. Ik doe niet anders dan ik altijd heb gedaan en dat is mijn stinkende best en spelen op mijn manier. Dat heb ik altijd gedaan bij Feyenoord, dus wat dat betreft verandert er ook weer niks. Ik ben, zoals ik ben.'