FIFA maakt zich druk over transfergelden die weglekken uit de voetbalsector en gaat daarom de strijd aan met de spelersmakelaars. Maar zij nemen niet als enigen een flinke hap uit de miljardenbusiness. Er komen steeds meer financiers op de markt die transferopbrengsten voorschieten, in ruil voor rente, en zo een graan meepikken. Waarom krijgen zij voet aan de grond?
Afgelopen zomer regende het Frenkie-miljoenen. De middenvelder uit Arkel leverde 75 miljoen euro op. Daarvan is echter nog maar een klein deel binnen. Het grootste deel van het geld staat voorlopig geparkeerd. FC Barcelona betaalt de transfersom in drie termijnen en het duurt tot 2021 totdat de Spaanse topclub de schuld heeft voldaan. Als gevolg van deze afspraken tussen Ajax en Barcelona krijgen ook Willem II en RKC Waalwijk hun aandelen in Frenkie de Jong in drie termijnen uitgekeerd. In Waalwijk verscheen inmiddels 1,7 miljoen op de rekening, oftewel een derde van het Frenkie-bedrag dat de hekkensluiter in de Eredivisie uiteindelijk zal ontvangen.
Hartstikke mooi natuurlijk, maar in de praktijk is RKC momenteel wat minder rijk dan je zou denken. Inkomsten uit spelersverkopen moeten clubs – ongeacht de afgesproken betalingstermijnen – in één keer meenemen in hun boekhouding. Als gevolg van dergelijke megadeals maakt de verkopende club meestal winst en op basis daarvan moet zij vennootschapsbelasting betalen. Zo wil de Belastingdienst nu al 1,1 miljoen euro zien van RKC, een aanslag die grotendeels is gebaseerd op de Frenkie-revenuen die pas de komende jaren daadwerkelijk op de Waalwijkse bankrekening belanden. Het gevolg: supporters denken dat het geld tegen de plinten klotst en dat de club nieuwe aankopen zou moeten doen, terwijl er in werkelijkheid maar een beperkte hoeveelheid cash in huis is om vrij te besteden. Waar de fan denkt dat RKC vijf miljoen heeft binnengekregen, valt er na aftrek van de winstbelasting vooralsnog maar een paar ton uit te geven.