Rick van Drongelen is pas twintig jaar en nu al een grote meneer bij het machtige Hamburger SV. VI zocht hem op en pakte de stadsderby tegen Sankt Pauli meteen even mee. Het werd een heet avondje…
‘Bitter.’ Hij is nauwelijks te verstaan. Het is maandagavond in Hamburg. De klok staat op 22.28 uur. Baby’s worden in de lucht gehouden, vuurpijlen vliegen over het veld van het Millerntor Stadion en krasse bejaarden vallen elkaar huilend in de armen. Bitter is niet het woord dat je als eerste te binnen schiet hier tussen de feestende menigte, waar FC Sankt Pauli een collectief orgasme beleeft waarvan de klanten bij de rode neonlampen iets verderop alleen maar kunnen dromen. De mooiste dingen zijn onbetaalbaar en echte emotie is domweg niet te koop.
‘Bitter.’ Zegt de Zeeuwse jongen Rick van Drongelen weer. Zijn ogen staan helder, het zweet druppelt nog langs zijn slapen. Na negentig minuten hartslag 180 is het nu voorbij. Als eerste staat hij met opgeheven hoofd bij de microfoon. Niet als een jong ventje, maar als een man, net zoals hij vanavond voorop is gegaan in de gevechten in het ruige havenkwartier van Hamburg. Hij is dan ook niet voor niets aanvoerder van een instituut. Van een van de grootste clubs van Duitsland. En die mammoet-tanker, is zojuist afgeslacht in de achterbuurten van de havenstad. Gekaapt door piraten en gezonken.
En alsof dat niet erg genoeg is, was de jeugdinternational van Oranje twee keer als last man standing betrokken bij de beide genadeschoten: 2-0 staat er op de borden en heel Duitsland heeft live kunnen meekijken via Sky. En heeft dus kunnen zien hoe de zo bewierookte Nederlander bij de eerste treffer werd afgetroefd door de snelle Griekse spits Dimitrios Diamantakos en bij de tweede goal de bal, in een ultieme poging de meubelen te redden, zelfs in eigen doel ramde. Maar denk nou niet dat hij de kop laat hangen en even de pers gaat ontlopen. Strijdbaar en sterk doet hij zijn verhaal.