In crisissfeer aan het kerstdiner of komt er voor Willem II nog een sprankje licht tijdens deze donkere dagen? Drie loodzware duels hebben de Tilburgers nog voor de boeg deze maand. Trainer Adrie Koster lijkt met de week radelozer te worden.
De stadiongeluiden bij Willem II moeten bijdragen aan een meer realistische voetbalbeleving, anders is het zo’n angstvallig leeg, sfeerloos onderkomen. De hele Eredivisie gaat gebukt onder de afwezigheid van fans, in Tilburg zijn ze dus aanwezig op een geluidsband. Net als stadiongeluid bij een live-wedstrijd op tv, voelt het vooral nep. Een soort nasynchronisatie die afleidt van wat je werkelijk ziet. Een ingeblikte lach die onder een niet bepaald grappige Amerikaanse comedyserie wekt ook irritatie en ergernis. Stadiongeluid heeft op velen hetzelfde effect.
Je vraagt je voortdurend af bij welke wedstrijd het geluid hoorde. Het zou een leuke eindejaarsquizvraag zijn. In ieder geval waren de klanken bij Willem II-Sparta niet afkomstig van een duel waarin de thuisclub de supporters ook al tergde met een weinig inspirerend optreden. Striemende fluitconcerten en hartstochtelijk boe-geroep had dan op dat bandje moeten staan. In plaats daarvan hoorden we een Willem II-fan met een megafoon zijn medesupporters aansporen, de gebruikelijke clubliederen en keurige aanmoedigingen op momenten waarop die normaal zelden geuit worden.
Het was goedbedoeld maar tevergeefs, het inspireerde de heren op het veld niet. De worsteling van Willem II kreeg een treurig aandoend vervolg: met de 1-3 nederlaag tegen Sparta opnieuw nul punten en plek zestien op de ranglijst na twaalf wedstrijden vormen de kille realiteit.
