Weinig voetballers die met zo veel toewijding en hartstocht een droom hebben nagejaagd als Steven Gerrard. Bijna zeventien jaar lang legde hij zijn ziel en zaligheid in de strijd, maar het eerste landskampioenschap sinds 1991 kon hij nooit voor zijn Liverpool zeker stellen. Sterker, de oogappel van Anfield, die al als negenjarig ventje van de club was, werd door een fatale uitglijder zelfs symbool voor de titeldroogte. Toch is er geen Liverpool-supporter die het hem echt kwalijk neemt.
Omdat hij deze zaterdag zijn veertigste verjaardag viert, gaan we terug naar zijn laatste weken als captain van The Reds. Als hij het niet alleen zelf te kwaad krijgt, maar er op de tribunes van zijn huis net zo hard mee wordt gehuild. Gerrard is zonder twijfel de grootste Liverpool-held sinds Kenny Dalglish, hoofdverantwoordelijke voor een van de mooiste herrijzenissen in de geschiedenis van het voetbal. Omdat hij nu eenmaal nooit zomaar het hoofd buigt. Gerrard was het die Liverpool met een prachtige treffer op 1-3 zette in de Champions League-finale van 2005 tegen het tot dan toe oppermachtige AC Milan en zijn club alsnog naar de cupwinst stuwde.
Francesco Totti had hem zonder discussie aanvoerder gemaakt van zijn dreamteam. Voor Zinedine Zidane is hij een van de meest complete middenvelders ooit, Xavi is fan en Daniele De Rossi idolaat
VI’s Süleyman Öztürk schreef zijn afscheidsverhaal vlak voor zijn laatste twee duels van het Premier League-seizoen 2014/15, als hij met het Liverpool van manager Brendan Rodgers uiteindelijk pas als zesde zal finishen op 25 punten van kampioen Chelsea. Zijn laatste thuiswedstrijd verliest hij met 1-3 van Crystal Palace, in zijn laatste uitwedstrijd, een week later, scoort hij wel, maar gaan The Reds met 6-1 onderuit bij Stoke City...
