Zijn slepende voetblessure is genezen, de Italiaanse coronacrisis is bezworen. Na negen maanden zonder wedstrijdvoetbal vierde Mitchell Dijks vorige week zijn rentree in de Serie A. En meteen heeft de 27-jarige linksback bij Bologna zijn basisplaats terug.
Wat doet negentig minuten voetballen tegen Juventus met je lichaam, als je driekwart jaar geen enkele wedstrijd hebt gespeeld?
‘Dat was echt héél zwaar. Het laatste kwartier heb ik vooral grassprietjes lopen tellen, zo moe was ik. Ik ben in de slotfase bijna naar Federico Bernardeschi gelopen, mijn directe tegenstander, om te vragen of hij even rustig aan kon doen. Haha, ik was helemaal gesloopt. Er stond ook behoorlijk wat spanning op. Meteen tegen Juventus, in een leeg stadion, met de vraag of het goed zou gaan met mijn voet. Alles voelde anders. Na de wedstrijd had ik mijn zaakwaarnemer aan de lijn, Dick van Burik. Die heeft zelf ook op hoog niveau gevoetbald. Ik vroeg hem of hij een idee had waarom de trainer me in de slotfase niet had gewisseld. Dick draaide het om, hij zei dat het juist goed was dat ik meteen de hele wedstrijd had gespeeld. Dat is de enige manier om het juiste ritme en gevoel weer te krijgen. Zo zie ik het nu zelf ook. Ik moest door een bepaalde grens heen en dat is gelukt. In de dagen erna heeft de fysio bij Bologna overuren gedraaid dankzij mij. Waardoor ik afgelopen zondag tegen Sampdoria opnieuw negentig minuten kon spelen. Toen merkte ik het verschil al ten opzichte van die wedstrijd tegen Juventus. Ik begon weer rushes te maken, ook in de slotfase voelde ik me goed. Dat was een bevestiging dat het de goede kant opgaat.’
Wat was er precies aan de hand met je rechtervoet?
‘In een van mijn tenen was een bandje afgescheurd. Daarnaast was er een kussentje onder mijn voet weggesleten, terwijl die juist je bot moet beschermen. In de loop van de tijd is het van kwaad tot erger gegaan. Ik trainde al een tijdje met pijn en werd aan mijn voet behandeld, maar dat leverde niet veel op. Het was een vreemde situatie. Bij Bologna zei de medische staf dat mijn blessure niet zo ernstig was. Maar ik bleef pijn voelen. Zo heb ik twee maanden lopen aankloten. Tot ik tijdens het geven van een voorzet iets voelde knappen in die voet. Dat bandje in mijn teen. Toen was het mis en wilde ik in Nederland een second opinion hebben. In het AMC is een MRI-scan gemaakt en daaruit bleek hoe ernstig was. Dokter Kerkhoffs zei dat het einde loopbaan was geweest, als ik gewoon had doorgelopen met mijn blessure. Dat viel koud op mijn dak. Man, alleen de gedachte al, dat mijn carrière voorbij had kunnen zijn. Daarna vertelde de dokter dat het herstel vier of vijf maanden zou duren. Toen werd ik wel even emotioneel. Maar daar kun je niet te lang in blijven hangen. Na een tijd met mijn voet in het gips, ben ik in Almere keihard aan de slag gegaan met fysiotherapeut Camiel van Druten.’
Ik ben vijf kilo afgevallen en voel me fitter en lichter dan voorheen
Toen je na maanden revalideren eindelijk weer fit was, brak de coronacrisis uit.
‘Ja, dat bedenk je toch niet? Ik was inmiddels terug in Italië en daar was het letterlijk een lockdown. Een paar weken mocht ik helemaal niks. Zelfs niet naar de supermarkt. Mensen van de club kwamen boodschappen en eten naar mijn huis brengen. Ik heb het geluk dat ik een mooi huis met een grote tuin heb, maar het was een gekke periode. Elke dag ging ik Face-timen met een vriend in Nederland, zodat we samen fitness-oefeningen konden doen. Daarna ging ik rennen in de tuin. Zo bleef ik fit. Ik ben sterk uit deze periode tevoorschijn gekomen. Ik heb veel aan mijn lichaam gewerkt en goed op mijn voeding gelet. Het effect is voelbaar. Ik ben vijf kilo afgevallen en voel me fitter en lichter dan voorheen. Echt een wereld van verschil. Mijn voedingsgewoontes heb ik flink omgegooid. Koolhydraten eet ik alleen nog op wedstrijddagen, rond lunchtijd. ’s Avonds eet ik alleen vis, kip en groente.'
Je bent nu 27 jaar, de piekperiode van een profvoetballer. Ervaar je dat zelf ook zo of heeft de blessureperiode er te hard ingehakt?
Gerelateerde artikelen
