Als frontman van een punkband speelde hij zalen plat, als ondernemer werd hij financieel onafhankelijk, maar als de nieuwe voorzitter van de raad van commissarissen van Feyenoord is Toon van Bodegom afgelopen vrijdag begonnen aan de misschien wel grootste uitdaging in zijn loopbaan. Durft hij wel leiding te geven, of laat ook hij zich inpakken? Een portret.
Het is 1 september 1991, Ein Abend in Wien in Rotterdam. Of eigenlijk twee, want zo lang duurt het mini-festival dat wordt gezien als de voorloper van Lowlands. De zalen van De Doelen worden omgetoverd tot Weense ballrooms en krijgen namen als Heldenplatz, Ballhaus en Trabanthalle, waar de kitscherige decoratie zich moet vermengen met de alternatieve muziek. Zij die erbij waren, spreken over een absurdistisch festijn, met de kennis van nu zelfs onvergetelijk. Smashing Pumpkins hebben er hun eerste Europese optreden, maar ook bands als Blur, Sonic Youth en Nine Inch Nails spelen er voordat ze doorbreken bij het grote publiek.
Als zanger van Paradogs heeft Van Bodegom het in zijn songteksten en interviews vooral over seks
Ook Nirvana doet mee. De band zal drie weken later het album Nevermind uitbrengen en speelt die avond al enkele nummers. De Doelen gaan uit hun dak op Smells Like Teen Spirit – op YouTube zijn amateurbeelden terug te zien – met Kurt Cobain in topvorm en op drums de veelzijdige Dave Grohl, die later frontman wordt van de Foo Fighters. Grohl heeft het naar zijn zin die avond, maar de combinatie van drank en drugs maakt hem zó agressief dat hij op de vuist gaat met een bassist van een Nederlandse groep die met Nirvana de kleedkamer deelt. Zijn naam is Eric Geevers, de band heet Paradogs, ontstaan uit de Delftse punk- en kraakcultuur.