Het waren bepaald niet de jaren van Robert Mühren (30). Zulte Waregem serveerde hem af, hij degradeerde met Sparta Rotterdam, groeide uit tot paria bij NAC Breda en kon vanwege slepend blessureleed niet voorkomen dat ook de Brabanders afzakten naar de Keuken Kampioen Divisie. In diezelfde competitie jaagt hij in het shirt van SC Cambuur op eerherstel en dat gaat vooralsnog uitstekend.
Zijn blik is deze middag al een paar keer afgedwaald naar de andere kant van de huiskamer, momenten waarop hij met zijn gedachten even niet bij het interview is, maar halverwege het gesprek kan Robert Mühren zich écht niet meer inhouden. ‘Sorry, hoor, heb je één seconde?’
Hij staat op uit zijn stoel en loopt richting zijn vriendin Ellen en de klusjesman, die druk in gesprek zijn. Het gezinnetje Mühren woont sinds vijf weken weer gewoon in Volendam, in een fraai nieuwbouwhuis aan het Markermeer. Er moet nog van alles gebeuren, maar de verbouwing gaat nog niet helemaal volgens het plan van de topscorer van de Keuken Kampioen Divisie. ‘Neem bijvoorbeeld die lampen’, had Mühren tijdens de korte rondleiding al hoofdschuddend uitgelegd, wijzend naar de verlichting boven de eettafel. ‘Die stonden verkeerd afgesteld. Als je ze aanzette, dan leek het alsof je op het Centraal Station stond.’
Het probleem met de lampen werd opgelost, maar nu bespeurt Mühren een nieuw discussiepunt: de verwarming. Dat die ’s ochtends in alle vroegte automatisch aan moet springen, daarover is iedereen het wel eens. Maar op welke temperatuur? Na wat gekibbel over en weer besluit Ellen haar verlies maar te nemen, het wordt 22 graden in plaats van 21. Mühren ploft een paar tellen later dan ook met een vette grijns terug in zijn stoel. ‘Ik moet hier ook alles regelen, hè?’
Toeters en bellen
De woonsituatie van Mühren staat symbool voor zijn voetbalcarrière. Allereerst is hij eindelijk weer thuis. In letterlijke zin, omdat hij (na omzwervingen door België, Rotterdam en Breda) weer in Volendam woont. En op sportief vlak is hij terug in de Eerste Divisie, waarin hij jaren geleden zo weergaloos presteerde. Maar vooral: zoals hij thuis naar eigen zeggen alles moet regelen, heeft hij zich ook bij Cambuur al onmisbaar gemaakt. Met acht goals in tien wedstrijden is Mühren dit seizoen van levensbelang voor de nummer twee van de Keuken Kampioen Divisie, al kwam Cambuur afgelopen vrijdag niet verder dan een bloedeloze 0-0 bij MVV Maastricht. Ook Mühren kon zich in De Geusselt bepaald niet onderscheiden, een smetje op een verder uitstekende seizoenstart. Zowel voor zijn nieuwe club, als voor de aanvaller zelf. En dat doet Mühren goed, na een paar minder geslaagde avonturen was hij wel weer eens toe aan een succesverhaal.
De boodschap dat hij het de laatste seizoenen niet makkelijk heeft gehad, verpakt hij in grapjes. Als we hem vragen naar Zulte-trainer Francky Dury, knipoogt hij: ‘Het lijkt me verstandig als ik alleen maar ja knik of nee schud als het over hem gaat.’ Even later legt hij uit dat dochtertje Lena (bijna 1 jaar) in Volendam werd geboren, hoewel het gezin toen in Breda woonde. ‘Drie weken voor de bevalling is Ellen bij haar ouders in Volendam ingetrokken. Anders zou ik bij het zien van Lena altijd aan mijn tijd in Breda moeten denken.’ Hij lacht er telkens bij, verzekert dat hij niets of niemand iets kwalijk neemt en benadrukt dat het hem allemaal niet zo veel doet, maar het toont wel aan dat Mühren er een paar roerige seizoenen op heeft zitten.