‘Iedere keer dat ik hem zie, denk ik toch weer: Jammer dat hij niet voor Nederland speelt. Zo’n speler hebben we eigenlijk niet...’ En hoewel Hakim Ziyech al ruim zeven jaar geleden definitief voor het Marokkaanse nationale elftal koos, is Rafael van der Vaart lang niet de enige die er nog grondig van kan balen dat de elegante linkspoot dit WK niet in oranje gestoken vanuit de meest onmogelijke hoeken ballen op het vijandelijke doel afvuurt.
Op momenten dat de voormalige kwajongen uit de Flevopolder monden spontaan doet openvallen, zoals de boogbal waarmee hij het foutje van keeper Milan Borjan afstrafte in het allesbeslissende groepsduel met Canada, laat dat gemis zich nog het meest voelen. Deze dinsdag kan hij zelfs historie schrijven. Als Marokko het favoriete Spanje weet te verrassen, staat het voor het eerst in de kwartfinale van een mondiale eindronde. En is het na Kameroen in 1990, Senegal in 2002 en Ghana in 2010 het vierde Afrikaanse land dat zich bij de laatste acht schaart. Om dat memorabele feit voor elkaar te boksen, kijkt heel Marokko verwachtingsvol naar de man die voor geen enkele uitdaging terugdeinst.
'Toen ik niet voor Oranje had gekozen, zijn ze er wel meer over gaan nadenken, heb ik het idee. Belden ze opeens met Marco Asensio van Real Madrid...'
‘De lat kan voor mij niet hoog genoeg worden gelegd’, verklaarde Ziyech een aantal jaar geleden in VI. Dan trekken de wenkbrauwen strak en gaat die blik op het doel dat moet en zal worden bereikt. Voor hetzelfde geld was dat nu een overwinning op Argentinië geweest en uiteindelijk een wereldkampioenschap met Oranje. Maar het liep anders. We reizen terug in de tijd om uit vissen hoe het ook alweer precies zat, waarom we hem ooit zijn kwijtgeraakt.
