NEC moet promoveren. Ondanks de koppositie in de winterstop wisselde de club van trainer. Dat is hoog spel. Onder Pepijn Lijnders volgden vier uitnederlagen op rij. Tegen Fortuna Sittard (1-1) verloor de equipe voor het eerst ook in eigen huis punten. Desondanks regeerde de opluchting in Nijmegen.
In de aanloop naar de topper tegen titelconcurrent Fortuna Sittard zou je rondom het stadion van NEC een opgewonden feeststemming verwachten. Donkere silhouetten lopen door het park richting de vier brandende lichtmasten, de handen diep in de zakken en de mutsen over de oren. Flarden van gesprekken gaan helemaal niet over de titel. Laat staan dat de lucht bezwangerd is van verwachtingen. ‘Volgens mij hebben ze Peppi van Kokki gehaald in plaats van de nieuwe Pep’ en ‘Ze moeten deze straat maar Lijdensweg noemen’, waarop iemand anders luidkeels ‘Lijndersweg, bedoel je!’ roept. Om zo toch nog wat lachers op de hand te krijgen.
De ervaren Adri Bogers werd vervangen door een trainer met nul wedstrijden ervaring als hoofdcoach en met bovenal een zeer uitgesproken speelwijze als geloofsbrief
Het is typisch Nijmegen. Peter Hyballa, Ernest Faber, Adri Bogers. Allemaal moesten ze wennen aan de mineurstemming die doorgaans rond De Goffert hangt. Supporters die de bus opwachten, supporters in de kleedkamer, de rolluiken die na weer een nederlaag naar beneden moesten. Nijmegen Eendracht Crisis zou misschien een betere naam zijn voor de club. ‘Ik snap er niks van, het lijkt wel dat de mensen hier niet trots zijn op hun club’, vertelde nieuwbakken directeur Wilco van Schaik al op de nieuwjaarsreceptie.