‘Hoe is dit in ’s hemelsnaam mogelijk?’ Didier Drogba was afgelopen maandag een van vele Ivoriaanse voetballegenden die vanaf de tribune hoofdschuddend moesten toezien hoe hun nationale trots compleet voor paal werd gezet. In eigen huis nog wel, op het eigen toernooi. En dan ook nog door godbetert Equatoriaal-Guinea…
Geen landgenoot ook die Yaya Touré, Salomon Kalou, Gervinho, laat staan Drogba kon doen vergeten, al was het maar voor even. Nee, de rechtsback van de Spaanse derdedivisionist Intercity CF ving in Abidjan het meeste licht. Onder meer door Equatoriaal-Guinea met twee treffers naar de verbijsterende 4-0 overwinning te leiden én zo ook meteen een gat te slaan op de topscorerslijst. Niet een thuisspeler als Simon Adingra, Jean-Philippe Krasso, supertalent Karim Konaté of de aloude Sébastien Haller stevent nu regelrecht af op de Gouden Schoen, maar Emilio Nsue.
De volslagen nobody verricht een wonder, zo concludeerden ontelbare media na zijn hoofdrol tegen Ivoorkust, die volgde op zijn hattrick tegen Guinea-Bissau. De realiteit is echter dat de inmiddels 34-jarige Nsue allesbehalve een onbekende is in de voetballerij. Ooit was hij samen met huisgenoot Antoine Griezmann zelfs vast van plan samen de wereld te veroveren. Portret van een uit de as herrezen voetballer.
NOORD-KOREA VAN AFRIKA
Único Milagro de Guinea Ecuatorial. Emilio Nsue geniet dezer dagen een grote populariteit in het staatje van zo’n 1,7 miljoen inwoners dat inderdaad op de evenaar ligt en is omringd door Gabon, Kameroen en de Atlantische Oceaan, maar Uniek Wonder zullen ze hem daar niet noemen. Het herinnert iedereen namelijk aan het uiterst pijnlijke verleden van de voormalige Spaanse kolonie.
Aan Francisco Macías Nguema met name, kortweg Macías genoemd. Of Único Milagro, zoals de man voor zichzelf had bedacht. En geen Equatoriaal-Guineeër die daar tijdens zijn regeerperiode (oktober 1968-augustus 1979) om durfde te lachen.
Eenmaal eindelijk een einde was gekomen aan de Spaanse overheersing, werd het piepjonge land dat daarvoor officieel Spaans-Guinea heette, opgezadeld met een van de meest bijzondere én wreedste leiders die Afrika ooit voorbij heeft zien komen. De zoon van een medicijnman werd democratisch verkozen, maar ruimde vervolgens meteen zijn politieke opponent uit de weg en riep zichzelf na verloop van tijd uit tot President voor het Leven.
En was werkelijk tot álles in staat om zijn macht te behouden.
Een voor een verschenen de veroordeelden voor een vuurpeloton van soldaten verkleed als Kerstman. Door de speakers galmde de hele dag door het lied Those were the days
Gerelateerde artikelen
