Het jaar is nieuw, de kwaal nog steeds dezelfde. Ook tegen FC Groningen had FC Twente grote moeite om noemenswaardige kansen te creëren. Aanvallende versterking is gewenst om niet in acuut degradatiegevaar te raken.
De debuterend hoofdtrainer die zich in de eerste seizoenhelft nog leek te laten leiden door de ziel van de romanticus, bleek na de winterbreak een aanhanger van het Nieuw Realisme. Waar FC Twente het seizoen opende met de wil om hoog druk te zetten en dominant te zijn met én zonder bal, manifesteerde het elftal van Gonzalo García zich zaterdag bij de hervatting van de competitie vooral terughoudend. Met de centrale verdedigers Peet Bijen, Xandro Schenk en Julio Pleguezuelo was de laatste linie vooral ingesteld op tegenhouden, de middenvelders lieten zich niet verleiden al te veel uit hun zone te komen en het initiatief werd aan de tegenstander gelaten. Als die opponent dan ook nog het oerdegelijke FC Groningen betreft, dan krijg je van die vlakke wedstrijden zoals zaterdag. Weinig kansen, amper opwinding, nul goals. Hij moest wel, zo verklaarde García na afloop, nadat de spelwijze van FC Twente in de laatste vijf competitieduels voor de winterstop nog maar één punt had opgeleverd. ‘Als we toen een fout maakten, lag het achter de bal veel te open en werden we verslagen in de omschakeling. We zijn bezig een nieuwe verdedigende organisatie te ontwikkelen die de ploeg houvast moet geven voor de beslissende maanden die eraan komen. Wij doen niet anders dan ons aanpassen aan de wetten van het profvoetbal. Het gaat om het resultaat en het gaat om overleven. Dit is een goed punt.’