Dinsdag is het precies 25 jaar geleden dat Ernst Happel overleed. In 1978 verscheen in de WK-special van Voetbal International het meest uitvoerige én indringende verhaal ooit over de man die Feyenoord naar de Europa Cup I had geleid en die zomer ook Oranje aan goud moest gaan helpen. Het masker van de nukkige Oostenrijker ging helemaal af voor de toenmalige VI-verslaggever John Linse. ‘Ik was net Van Hanegem.’
Ernst Happel zal het Nederlands elftal op z’n discutabele weg naar en door Argentinië leiden, begint Linse zijn verhaal dat in de WK-special liefst twintig pagina's beslaat. Argentinië moet ’t hoogtepunt worden van een carrière die al bol staat van de hoogtepunten en een relatief gering aantal teleurstellingen laat zien. Die prestaties zijn in de loop der jaren al uitvoerig beschreven. Uitgangspunt van het nu volgende verhaal was dan ook niet de successenreeks met Feyenoord en Club Brugge. En ook niet hoe die opeenvolgende rij van resultaten tot stand is gekomen. Dit wordt meer een verkenning naar de speler en de mens Happel.
‘Als ik naar Argentinië ga, wil dat toch niet zeggen dat ik een fascist ben?’
Daartoe verbleef de VI-equipe dagenlang in Wenen om er met velen van zijn vrienden, bekenden en andere relaties te spreken. Het is een boeiende tocht geworden langs zijn trainers, zijn medespelers, zijn fans, zijn masseur, zijn vrouwen, zijn kameraden, te veel om op te noemen. Vele duizenden woorden over Ernst Happel, maar of hij ten slotte echt peilbaar wordt, valt te betwijfelen. De wegen van deze einzelgänger zijn veelal ondoorgrondelijk, zelfs voor hen die ’m onder alle omstandigheden hebben meegemaakt. Trek zelf uw conclusies.