Oranje doet niet mee aan het WK, maar de Eredivisie is desondanks goed vertegenwoordigd in Rusland. Veel spelers op dit mondiale eindtoernooi zijn gevormd in Nederland. In de serie Made in Holland blikt VI terug op hun Hollandse jaren. Met in deze editie een verhaal uit augustus 2012 over WK-ganger Dusan Tadic, die toen net FC Groningen verruild had voor FC Twente. Komend seizoen staat Tadic onder contract bij Ajax.
En toen zwierde de deur van de artiestenfoyer open. Dusan Tadic werd aangespeeld met drie mensen in zijn rug, controleerde de bal, draaide zijn lichaam en stuurde met een listig passje Nacer Chadli de diepte in. Met een woest schot zette de Belg na een half uur spelen FC Twente op voorsprong tegen FC Groningen. Daarna waren de virtuozen op de vleugels van de Enschedeërs niet meer te houden. Tussen Chadli en Tadic ontsprong andermaal die ondefinieerbare chemie van rasvoetballers. Als ze in elkaars zone komen, vinden ze elkaar blindelings, wordt het voetbal snel en flitsend. En ook dodelijk, zoals afgelopen zondag. Chadli maakte tevens de 3-0 na opnieuw een assist van Tadic. De Serviër zelf produceerde eveneens twee goals, onder meer na voorbereidend werk van Chadli.
Zo eindigde FC Twente-FC Groningen in 4-1. En in een two-men-show. Waarbij met name Tadic na afloop van microfoon naar camera werd gesleept. Tenslotte had de nieuwe vedette van FC Twente met twee treffers en twee assists voetbal met een uitroepteken gespeeld en daarmee zijn vorige club FC Groningen een vreselijke dreun gegeven. ‘Dat vond ik moeilijk’, bekende Tadic na afloop, ‘want ik wist: I had to kill some friends. Ik heb twee mooie jaren in Groningen gehad en daar goede relaties aan overgehouden. Uit respect kon ik na mijn doelpunten niet juichen. FC Twente is mijn toekomst, maar zonder FC Groningen had ik hier nooit kunnen spelen.’
Tegen de Groningers demonstreerde de 23-jarige aanvaller met subtiele passes en een prachtige balvoering waarom Twente-trainer Steve McClaren hem al meermalen ‘the special one’ noemde. Niet voor niets ondernam de Enschedese club al in augustus 2011 een vergeefse poging Tadic los te weken in Stadion Euroborg. Spelbepaler Bryan Ruiz was vlak voor het sluiten van de transfermarkt verkocht aan Fulham, en FC Twente wilde opnieuw een vleugelspeler die het elftal met zijn individuele kwaliteiten naar een hoger niveau kan tillen. Tadic dus.
De speler zelf zucht maar eens. Servische voetballers zijn doorgaans bravouremannetjes. Met de borst vooruit en de neus omhoog soms. Ervan overtuigd dat ze richting aarde zijn gezonden om speciaal te zijn. Tadic niet. ‘Het streelt me als FC Twente mij ziet als de opvolger van Bryan Ruiz’, zegt hij. ‘Want Ruiz was in mijn ogen de beste voetballer die er de laatste jaren in Nederland rondliep. Zijn speelstijl staat dicht bij míjn natuur. Alles op techniek, inzicht en intuïtie. Maar ik geloof niet in the special one. Wil je kampioen worden zoals FC Twente, dan heb je verschillende spelers nodig die op hun eigen terrein het verschil kunnen maken. En dan bedoel ik ook een verdediger die geen kansen weggeeft. Of een keeper die een belangrijke redding maakt in een grote wedstrijd. In een lang seizoen, met veertig of vijftig duels, kan de mate van succes nooit worden bepaald door één speler.’